bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
zaman yönetimi önemli şey...
"insanlar nasıl başarıyorlar" dedi.
"neyi" dedim,
"hepsine yetişmeyi," dedi. "...iş, okul, ev, kişisel gelişim, eğlence, muhabbet... nasıl yetişiyorlar?"
"zamanı bölüp birleştiriyorlar ve bazı şeylerden feragat ediyorlar." dedim kahvemi yudumlarken. suratındaki ifadeden yola çıkarak, söylediğim şeyi anlamadığı sonucuna ulaşmak zor olmadı.
"bak şimdi," dedim sigaramı yakarken. "günde ortalama 10 saatimiz işte geçiyor. bu benim için on iki saate kadar uzuyor biliyorsun. benim etrafımdaki bir çok insan akşam 11:00 sabah 6:30-7:00 arası uyuyorlar. pazartesinden cumaya çalışıyorlar ve bu rutin pek bozulmuyor. akşam eve geldiklerinde yemek, çay ve tv karşısında pinekleme modundan sonra uykuya dalıyorlar ve gün bitiyor. senin hayret ettiklerin ise bu döngü içerisinde sınırları zorlayarak kendilerine zaman yaratmayı başarıyorlar. mesela ben işe gidip gelirken kitap okuyorum ve bir yandan da spotifydaki listeleri karıştırarak yeni şarkılar buluyorum. eve geldikten sonra yemeğimi yiyip, huzura erip* kendimi odama atıyorum. sistemin oyun bulmasını beklerken bile arka plandan ikinci bir oyun daha oynuyorum veya birşeyler okuyorum. hiç olmadı aklımda olan şeyleri sözlüklere yazıyorum. oyun oynarken her raund öncesinde, sonrasında, arasında, ölünde, dirilmeye 90 saniye varken bizim elemanlarla mesajlaşıyorum. sonra senin uyku vaktin geliyor saat 10 civarı, ben hem oyun oynayıp hem de seninle sohbet ediyorum. saat 11'den sonra ortalam 1'e kadar internette gezinip veya hikaye yazıp düzenlemelerimi yapıyorum ve yatıyorum."
gözlerini fal taşı gibi açtı, öyle bakakaldı. "yorulmuyor musun?" diye sordu sadece.
"hayır" dedim. "elimden gelse uykuyu biraz daha esnetip daha çok işe vakit ayıracağım; ama bir yerden sonra vücudum iflas ediyor o yüzden yapmıyorum."
"ben eve gelince yemeği zor yiyip, hiçbir şey yapmadan televizyona bakıyorum, saat 11 olmadan da uyuyakalıyorum." dedi.
sen nasıl başarıyorsun bu kadar düz yaşamayı, diyecek oldum; ama sustum. gülümsedim sadece. hayret etmesi gereken bendim bana göre. bu kadar düz bir hayat benim için delitici olurdu sanırım, diye düşündüm. aynı anda bir çok işi yapmaya o kadar alışmışım ki, sadece tek bir iş yapmam gereken anlar olduğunda sıkıntıdan çatlamaya başlıyor ve bu yüzden neredeyse bir senedir film ve dizi izlemekte zorlanıyordum.
olayı daha fazla büyütmemek için susmak en iyisi gibi geldi ve ben de bir sigara daha yakıp öyle yaptım.