1. Monolog Yahut Diyalog: Gözlemler ve İç Döküş

    kadehimi ân'a kaldırıyorum
    ne çok imkan ve ne çok imkansızlık
    kaosun karanlığının içinde
    ışıl ışıl ruhumuzu saran parıltılı duygular
    -yine de tek birine tutunma,
    hayat bir ağaç
    inatla bir dala adanma
    çünkü ıskalıyor ya da işgal ediyor olabilirsin
    amazon karıncaları gibi-
    bazense şehrin yıkıntılarında
    toza dönmüş evini aramak gibi
    artık o kadar zor değil
    ama sanırım mesele zor olmaması değil
    söylemek istediğim
    hikayede yeri kaplayan zorluklar değildi
    bizdik
    i n s a n l a r
    kendini gerçekleştirmesi gerekir
    bu yüzden döngüler
    bu yüzden dibe vuruşlar
    bu yüzden aşk
    bu yüzden emek
    bu yüzden her şey
    artık kolay olsa da
    yine olmuyorsa
    zorun insanın ereği olmasından belki
    nezaketen belki dedim tabi bu sarih
    eteğime gelip yalvaran insanlara karşı kibar olmam gerekir
    bazense küçücük olduğum bir anda tüm gücümle
    daha da ufalmamaya çalışırım.

    ne o, ne bu, ne şu
    şu an buradayız
    burada pek bir şey göremeyebilirsin
    yarat o zaman
    ama hatırla
    insansın
    acziyle bilinensin
    ol dediğinde olmayacak
    ânı emeğinle besle
    güzel şeyler zaman ister
    neşeni paylaş.
    kasveti istemiyorsan
    karanlıkların içinden çık
    ezilmek istemiyorsan
    bilmeni isterim ki dilinin kemiği yok
    istediğin gibi kullanabilirsin

    her şey çok güzel değil biliyorum
    bahçeye bakıp haline hayıflanarak düzeltemezsin
    bir pencerenin önünde ömrünü tüketerek
    öylece durarak
    bahçeye ya da onu bu hale getirenlere siktirler çekerek
    çünkü izliyorsun, öylece
    buna ne denir?
    çoklukla insan böyledir biliyorum.
    dostum bilmeni isterim ki güzel bir bahçe istiyorsan
    kollarını sıvaman gerek.
    her gün yüzde yüz sevmeyeceksin belki
    belki ilk günkü hevesini kaybedeceksin
    ama hatırla "hiçbir şey bitmez, sadece değişir."
    ve sonunda sallanan sandalyende
    dizlerinin üzerinde battaniyenle kuşları dinleyip
    çiçeklerin kokusunu içine çekip
    ellerini sonsuz maviliğe uzatmış o muhteşem ağacı izleyebilirsin.

    birçok yol var
    iyi olman için hiç tasarlamadığın
    sadece seyircisi olduğun şeyleri yapmak zorunda değilsin.
    hadi şimdi benimle dans et.
    müziğin ortasında olmasının hiçbir önemi yok
    muhteşem zamanlama bir film tekniği
    biz çocuk ülkenin insanlarıyız
    gecikmeler, aksaklıklar anne babamız gibi
    evet şimdi gülümse ve ayağa kalk.
    #270841 despered | 3 yıl önce
    0anket