bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Burası benim için bir sığınak.
Her zaman özgürce kendimi ifade ettiğim bir dünya.
Muazzam bir ailenin şanslı çocuğuyum ben, evet.
Ne kadar kıymetli bir şeye sahip olduğumu çok iyi biliyorum.
Bilmediğim zamanlar da oldu.
Çok oldu…
Kendimi bıraktığım, kendimi yıprattığım, kendimi kapattığım.
Herkesi uzaklaştırdığım, yalnız kalmak istediğim.
Çok yardım istediğim de oldu, bambaşka bir dilde.
Bir zamanlar olduğum insandan da razıyım ben.
Dün olduğum kendime de razı…
Dün saat bilmem kaç civarında o cümleleri söylememiş, o davranışı sergilememiş olsaydım; şu an bunları yazan bir ben olamazdım.
İçim çok yandı, çok acıdı.
Çok yalnız hissettim, gerçekten var olan insanların arasında mıydı bu yalnızlık ?
yoksa çok sahici bir yalnızlık mıydı ?
Bilmiyorum.
Bilmek de istemiyorum.
Bugün günlerden bir kayıp gibi görünüyordu gözümde.
Yıllarca…
Ama bugün günlerden hayata tutunma.
Bence…
Yıllar önce parçalanan ve özenle saklanmış olan o parçaların hepsini toplayıp birleştirmiş olmanın haklı tebessümüyle kahkaha atabilme günü.
Bugün böyle bir gün evet.
Geçen yıl yine ağlamadan duramamıştım, birlikte söylediğimiz şarkıları dinlerken.
Şimdi tebessüm edebiliyorum.
Arada açıyorum videolarımızı, teknolojiyi sevmezdin sen ama güzel şey aslında.
Yüzünü ve muazzam sesini unutmak elbette mümkün değildi ama o uydurma şarkı sözlerimiz =))
İşte onları unutmamak için teknoloji muazzam bir şeymiş.
Kimseyle uyumayı sevmezken; geceleri korkup beni yanında isterdin.
Kimseyi hatırlamazken bir beni tanırdın.
Mezarına gelemedim, defnedildin ve ben sonra cesaret edemedim.
Özür dilerim.
Ama sen içimdesin zaten.
Buradasın, hep yanımdasın.
Seni hatırlamak için bir toprağa ya da taşa ihtiyacım yok ki.
Her zaman kalbimde, aklımda, her adımımda ve her anımda benimlesin.
İyi ki sensin.
İyi ki en güzel günlerim geçmiş.
İyi ki o yılbaşı gecelerinde arkadaşlarımla eğlenmek yerine seninle şarap içip şarkı söylemeyi tercih edebilecek kadar bağlıymışız birbirimize.
İyi ki o lanet hastalığına rağmen beni unutmamışsın.
İyi ki herkesi evinden kovabilirken beni hep yanı başında istemişsin.
İyi ki çocukken sana ve dedeme dair tüm o gerçek hikayeleri anlatmışsın.
İyi ki başım ağrıdığında saçlarımı okşamışsın.
İyi ki tüm bu sahteliğe rağmen sen hep gerçek kalmışsın.
Bazen insanlar vefat ettiğin yaşı söylediğimde “eee yaşamış yaşayacağını zamanı gelmiş” gibi tuhaf cümleler kuruyorlar.
Ben bunu hala anlamıyorum.
Ben sana doyamadıktan sonra milyon yıl geçmiş ne fark eder ?
Bir yılbaşı akşamı şarap istemiştin, aldım geldim.
Kızdın bana bu ne diye, tüm şişeyi bana içirdin sonra da güldün saatlerce.
Bir yılbaşı akşamı şampanya istedin, aldım geldim.
Patlatınca korktun, seni sakinleştirdim saatlerce.
Güle koklaşa girdik yine yeni bir yıla.
Hani nasıl girersek öyle geçerdi ?
O yıl kaybettim seni.
Gittin.
İstemedin bence gitmeyi.
Ama sevenlerin bekliyordu değil mi ?
Çok vardı bekleyenin.
Kardeşlerin, annen, baban, akrabaların ve evet dedem.
En çok o bekledi bence ve keşke görebilseydim o kavuşma anınızı.
Bazı günler çok zor.
Bazı günler daha da zor.
Bazıları da eh işte.
Sen gittin gideli idare ediyorum be !
Kimseye anlatamadım.
Söyleyemedim.
Annem üzülmesin diye aylarca görüşmedim.
Muhtemelen o da ben üzülmeyeyim diye görüşmedi.
Konuştuk ama yüzümüze bakamadık.
Sen, ben ve annem biz muazzam bir üçlüydük.
En büyük korkum ne biliyor musun ?
Bu üçlüde tek kalmak.
Biliyorum olacak.
Çok korkuyorum.
Asla kendime itiraf edemiyorum ama korkuyorum.
Onu da kaybetmek istemiyorum.
Ben son nefesimi verdiğimde bile hala size, bu iki muazzam kadına tapan bir kız çocuğu olacağım.
benim yüreğim paramparça ama size hep tam !