insan kadife bir hatıradan başka nedir ki? geçmiş: üstümüzü her gece onunla örttüğümüz... uykuların derininde kor yankılarına düşer gibi olduğumuz ve sonra unuttuğumuz. dağın doruğu ile dağın derini arasındaki mesafeden başka nedir ki insan: derininde kor tutmuş haller, doruğunda ıssızlık bilgisi. güne ait sesler çoğaldığında hatıranın kendisi de, bilgisi de, kokusu da silikleşecek...
ve, insan
sabahın nemi kadar sessiz olmayı isteyecek.