-mizah hiçbir şeyi normalleştirmiyor. -amacım sadece karşımdakini güldürmekse neden kendime otosansür uygulamak zorundayım konuları seçerken? -komediden para kazanmıyorsam bile komediyi her şey ve herkesle ilgili, üstelik de kendimi hiç frenlemeden bir enstrüman olarak kullanabilmeliyim.
tamam, peki, kabul edelim. ama ikna olayım en azından. neden? sahiden, sıfır ironi; neden?
bu ülkede yıllarca kitlelerin erişebildiği tek ucuz iletişim aracı sinemayken, sonra da sosyo-ekonomik sebepler yüzünden televizyona taşındığında bu, üretilen komediler, "hiçbir şey" anlatmayan içerikler oldu. yeşilçam sineması bunun örnekleriyle dolu. saf, çabuk kandırılabilen, hatta çoğunlukla aptal, düşük zekalı, karakterler, bu karakterlerin etrafında dönüp duran hikayeler, yan karakterler ve en nihayetinde verilen cılız bir ironik mesaj. şimdi bana hiç sistem eleştirisi argümanı ile gelmeyin çok rica ediyorum. bu filmlerin ekseriyeti halkın kendi içinde, sosyal çevresinde de görmekte olduğu insanların beyaz perdeye egzajere bir aktarımı, bundan duyulan içi boş keyif ve uzun vadede de uyanıklığın para ettiği anlayışının topluma angajmanı. niyetim bu filmler bu amaçla yapıldı demek değil ama bu filmlerin yapılmasının, eğitilmemiş, ironik komedi, absürt ve daha birçok komedi türünde yeterince beslenmemiş insanların üzerindeki doğal sonucunun bu olduğu da su götürmez bir gerçek.
şimdi dönüyorum yine neden sorusuna. evet hiç kimse, bireysel yaşantısında herhangi bir şeyi gözeterek yaşamak zorunda değil. böyle bir sorumluluğu da yok. canı nasıl isterse, falan. buraya kadar tamam. ama ben şunu anlamıyorum; toplumsal hassasiyet gösterilen konularda espri yapmazsam ölcem hastalığına mı tutuldunuz mesela, yani şahsi olarak sizin de önem atfettiğiniz, toleransınız olmayan konularda espri yapılabilirliğinin özgürlüğü için bu kadar çaba neden? ne oluyor tecavüz ile ilgili şaka yaptığınızda? izahı olmayan şeylerin mizahı olur tamam ama bu bastıramadığımız kadar öfkeli olduğumuz durumlarda yazdığımız duvar yazıları falan değil mi? ötesi de mi var? varsa neden var?
şimdi ben ahlakçı bir insanım tamam kabul ediyorum, ben de referans alınamam yani, farkındayım bunun. cinsiyetçi bir küfür ettiğimde bile kendimi düzeltiyorum niyetim tabi ki bu olmadığı halde. çok abuk durumların içinde kalıp istemsizce bir şeye güldüğümde falan, bu ahlaki değerlerimle çelişkili bir konuysa rahatsız oluyorum kendimden bilmem ne, ben de bi' bok değilim yani ama gerçekten hassas konulardaki bu espri yapma özgürlüğü savunusunu anlamlandırmakta güçlük çekiyorum. böyleyken böyle.