insanlar arasında iletişimi daha önce hiç olmadığı kadar kolaylaştıran uygulamadır.
bu sayede insanlar uzaktaki yakınlarıyla anlık iletişimi kolayca kurabiliyor, yöneticiler talimatlarını daha kolay koordine edebiliyor, yüz yüze görüşme olanağı olmayan insanlar her gün görülebiliyor, insanlar arkadaş gruplarında her türden acı ve eğlenceyi paylaşıyor vs.
her tür yeniliğe itiraz eden bir geri kafalınin konumuna düşmek istemem ama insan ilişkilerindeki bu yoğunluk benim hoşuma gitmiyor.
herşeyden önce bu dijital yakınlık sanki bir iluzyona sokuyor bizi. belki arkadaşlarımızla ailemizle gerçekten görüşmediğimiz halde gorusuyormusuz gibi hissediyoruz. whatsup üzerinden bu ihtiyacımızı karşıladığımız için daha az buluşuyoruz.
diğer yandan, WhatsApp'ın kapısı ve penceresi olmadığı için sürekli davetsiz misafirlerimiz oluyor, en iyi ihtimalle bir mesaj yağmuruna maruz kalıyoruz. bu yüzden ne zaman kitap okusak, bir film izlesek bir mesajla dikkatinizin dağılması an meselesi. ayrıca kolay ulaşılabilir olmak, insanların sizden beklentilerini arttırıyor. cevap yazmayınca insanlar güceniyor.
bunlar önemli ama benim için uzun bir suredir pek geçerli değil. whatsup'ta benim için asıl sorun kimseyle konuşmak istememe rağmen uygulamanın hala orada duruyor olmasıydı. o yüzden sildim. sonra aile üyeleri ve bazı arkadaşlarım arasından bir sürü arayıp mesaj atanlar oldu. şaşırıp endişelendiklerini söylediler. biraz gürültü oldu. al buyur.
