zekayı nitelendirmek için yapılan bazı testlerin sonucunda alınan değer.
soru içerisinde "senin iq kaç" diye kullanabiliriz, oğlan kaça gidiyor gibi.
ama pek tatminkar bir sonuç alamayacağımızı düşünüyorum.
şimdilerde bu iq meselesi en çok ana babalar arasında revaçta. şimdiler derken son iki kuşakta.
arkadaş bizim nesil (80'lerde çocuk olmak) ana babalarımız tarafından "elleme bozarsın" ya da "çocuksun sen anlamazsın" mottosuyla büyütülürken, her ne olduysa bir şey oldu, fazla mı geldi ters mi tepti bilmiyorum, kendi çocuklarını "einstein" sanmaya başladı.
(bkz: arkadaşları ona einstein diyor)
kimle konuşsam çocuğu yüksek zekalı arkadaş.
hayır ben bu kişileri de tanıyorum yani, bazıları çocukluk arkadaşım. gençliğinde mal gibi konuşup sümüğünü yiyen adam karşıma geçip benim çocuğum yüksek zekalı diyor.
bir de tek bana söyleseler iyi, okula gidip öğretmeniyle konuşanlar mı ararsın, abuk sabuk kliniklere paralar yığıp muhtelif sertifikalar toplayan mı ararsın.
-yüksek zekalı, sertifikası var.
-aa öyle mi, ne sertfikası?
-la campanella kliniği'nden.
-??
dıttırı leyla bir arkadaş kendi adıyla klinik açmış, herkesin çocuğu yüksek zekalı, 1000 lira alayım önce.
ne zaman bu tarz konuşma duysam aklıma şu reklam geliyor;
www.youtube.com/...
hayır en çok da çocuklara üzülüyorum, o kadar temelsiz yükseltiyorlar ki çocukcağızları, o kadar yüksekten düşüyorlar sonra. hayatın acı gerçekleriyle karşılaşınca afallıyorlar.
velhasıl kelam ben de bir anayım, benim de kuzgunum bana şahin görünüyor elbette ama kör olmamaya çalışıyorum, neticede ona kötülük etmek istemem.
eşek kadar çocuk geçen kafasına kova takmış koşuyordu, ne diyeyim çocuk işte.
saygılı, iyi kalpli bir çocuk. daha ne, ben ona bakıyorum.
mutlu olsun sadece, başka da bir şey istemem onun için.
yoksa ne harcanan zekalar gördü bu gözler.
bu arada düşündüm de obua çalarak koşabilecek karakterde bir çocuk benim oğlum da.
yetenekte demedim bakınız, karakterde.*