yukarıda başka yazar arkadaşların tanımlandığı gibi asosyallikle sıkça karıştırılan kavram. türkçe'ye içe kapanıktan ziyade içe dönük olarak çevrilmesi daha doğru olacaktır kaanatindeyim. intorvert olarak nitelenen kişiler hoşnutluklarını ya da hoşnutsuzluklarını kendi içlerinde yaşamaktansa çevreleriyle paylaşmaktan geri durmuzlar. birçok extrovert olarak nitelenen kişinin aksine.
introvert kişiler kendileriyle vakit geçirmekten keyif alırlar. belki doğada, belki kentte kısa ya da uzun bir yürüyüş. arabaya atlayıp kendini köy yollarına vurmak. yalnız başına güzel bir kahvenin tadını çıkarmak. birçok introvert cafede yalnız başına otururken garipsenmemek adına kitap okuyor örneğin. yalnız başına sinemaya, tiyatroya hatta konsere gitmek. abartıp, çadırı sırtlanıp yalnız başına müzik festivaline gitmek. dahası tek başına geziye ya da tatile çıkmak. yabancı bir kenti tek başına keşfetmek. o kentin sokaklarını, müzelerini, galerilerini, barlarını bir bir dolaşmak. bu yazdıklarım introvert olmayan kişiler için bir tür angarya, hatta işkence. ancak bu değil ki yalnız başına birkaç gün sürecek bir aktiviteye girişen introvert girdiği ortamda sosyalleşmeyecek. tam tersine, gittiği yerdeki kişilerle yeni kısa ya da uzun süreli dostluklar kurabilir, kendisini yormayacak sosyal ortamlara girebilir. ancak vaktinin çoğu kendiyle geçecektir.
kendimi introvert olarak tanımlıyorum. asosyal değilim. tersine sosyalleşmekten keyif alırım. sevdiğim, vakit geçirmekten keyif aldığım küçük bir arkadaş grubum var. arkadaşlarımın aksine çalışma hayatı-okul-akraba gibi diğer katılımcıları seçme şansımın olmadığı zorunlu sosyal ortamlardaki kişilerle düzenlenen etkinlikleri angarya olarak görüyorum. zorunlu olarak bulunduğum, ofis ya da şantiye gibi sosyal ortamlarla ilişiğim kesildikten sonra hayatımda olmayacak kişilerle yemeğe çıkmaktan öte sabah selamlaşması gibi basit sosyalleşme denemelerini bile angarya olarak görüyorum. yine seçme şansımın olmadığı akrabalar ile düğün ya da ceneza gibi ortamlarda bir arada olmak hayattan soğutuyor ki çoğu zaman sağlam bahaneler üretip cenazelerden değil ama düğünlerden kaçtım. tam bu nedenden ötürü kendi düğünumde 25 kişiden az davetli var. bir intorvert olarak yalnız başıma vakit geçirmeye, kendimi dinlemeye ihtiyacım var. bunun yanında kendi irademiz dışında bulunduğumuz sosyal ortamlar bizi yoruyor.
bu noktaya kadar bir introvert olarak güzel idare ettim. kendimden başka sorumluluğum olmadığı için, kendime çalıştım, kendime harcadım. ancak bir süredir evliyim. kendim gibi introvert bir adam ile. benden 20 yaş büyük olmasına rağmen dünyaya birbirine bitişik iki pencereden baktığımız için cevremdeki birçok kişi anlamasa da şimdiye kadar yanında en rahat ettiğim, en kendim olabildiğim kişi. buna rağmen, onu deliler gibi sevmeme, ve işte geçen uzun bir günün ardından sohbetini özlememe rağmen yine de evli olduğum için ben ve kendimle geçirdiğim vakit eskiye oranla yok denecek kadar az. yalnız başıma gerçekleştirdiğim faaliyetleri zaman zaman özlüyorum. eşimin buna nasıl bakacağını bilmiyorum, hadi dürüst olalım, hoşlanmayacağını biliyorum ancak ara ara ondan ayrı yalnız geziye çıkmak istiyorum. bunu da intorvertlerden başka birinin anlamasını beklemiyorum.