bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
neden içinizdeki kötüyü beslemeye bu kadar meraklısınız anlamıyorum.
nasıl mutlu olabiliyorsunuz başkasının gözyaşından ya da hüznünden ?
şimdi sevmediğiniz biri çıksa yaşadığı tüm iğrenç, acı dolu, lanetler okunası şeyleri anlatsa bu acılarla tatmin olacak mısınız sahi ?
sahi bu kadar küçüldü mü yüreğiniz ?
içinizdeki kin, öfke ve nefret o kadar büyümüş ki; kendinizden başkasına zararı olmadığını da görmüyorsunuz öyle ki nesilden nesile aktardığınız dehşet verici kötülüğünüz sonunuzu getiriyor.
tebrikler insana dair bir şey kalmamış içinizde artık.
ruhunuzun karanlığıyla beslenip atan kalpleriniz dışında hiçbir amacınız da kalmamış.
her şeye rağmen mutlu olmayı öğrenemediğiniz bu hayatı sevmiyor oluşunuzun sorumlusu hiç kimse değil.
sırf biriyle anlaşamıyorsunuz diye ona duyduğunuz gereksiz öfkenin şiddeti bir gün sizi yakar emin olun.
sırf biriyle anlaşamadınız diye ona dair bildiğiniz her şekilde kötü dilekler yollayacağınıza; sevdiklerinizin iyi olmasını dileseydiniz bu dünya çoktan daha iyi bir yer olmuştu.
hiçbirimiz muazzam değiliz ama bu kadar bilinçli bir kötülük...
her kim olursa olsun, kimsenin içindeki çocuğu ağlatmayın artık !