bir sevgili hansi kürsch, bir de bizim james; ikisi de arjen anthony lucassen amca "yeni albüm yapcam, gel sen de şarkı söyle" dediğinde en bi sevindiğim vokaller. ayreon yeni albüm çıkaracakmış dediklerinde önce hansi ve james arıyorum albümde, alışkanlık oldu. bence arjen'de de alışkanlık oldu, seviyor bu 2 ismi. james labrie'yi biraz daha fazla seviyor bence. (bkz: the theater equation)
dream theater gibi 2 yılda bir albüm yumurtlayan üretken bir grupta yer alıp; nasıl oluyor da başka başka projelere de vakit ayırabiliyor anlamıyorum. gece gündüz çalışıyor olsa gerek.
başıma bişiy gelmiycekse çok über süper bir sesi yok aslında. ne vokaller var james'e gelene kadar. ama kendisi dream theater ile özdeşleşti, ondan başka birini düşünemem diyor insan. sesi çok yakışıyor grubun şarkılarına. sahnesi de çok iyi, seyirciyi coşturma yetisi oldukça yüksek. sahne performansından ve sempatik tavırlarından kazanıyor.