Beni bir çok yönüyle diğer Karadeniz şehirlerinden bambaşka şekilde etkilemiş şehir.
İnsanın kendini memleketinde (Balkan göçmeniyim) hissettiği yerler olur ya bazen 3 saatliğine bile kalsanız. İşte öyle (bence) bu şehir.
Her sokakta Kazım'ın izlerine rastlamak,onu derinden yaşatmalarına şahit olmak bile bana böyle düşündürdü. Ufak afişlerle düzenli düzensiz asılan sol tandanslı etkinlikler (sol-piknik) (sol dayanışma) vs değişik bir güven veriyor. Şehir çok gelişmemiş misal bir Trabzon kadar (bilerek geliştirmediklerini söylememe gerek yok sanırım)ama bırakın gelişmesin,sellerle ağır tahribat yaşamış bölgeleri gördükçe o emekçi insanlara gıpta ile bakıyorsunuz, ağır bir emekçilik hissediliyor her yerinde zaten..
İnsanların içtenliği, naifliği, konuşkanligi,hele ki Hopa merkezde bir muhlama yedim , yanında tuzsuz yayık ayranla birlikte * ,üstüne de Karadeniz'in aşırı lezzetli çayı (çay tüketmiyorum normalde) o hoş sohbetlerle, samimiyetle ayrı gitti Artvin'de.
Doğası en sert Karadeniz şehri ve bir o kadar muhtesemlikte,ben ki doğa manyağı insan o balta girmemiş ormanları gördükçe ağladım, ağladıkça mutlu oldum, uzun süredir bu kadar özgür ve mutlu olduğumu hissetmemiştim..
Söylenecek çok çok şey var Artvinle ilgili fakat böyle kolay kurtulmak yok benden yüce Artvin,elbet bir gün ve çok yakında (yine) buluşacağız!
Ayrıca ; (bkz: karagöl) (bkz: borçka) (bkz: camili)
