son birkaç gündür ülkenin atmosferini benimsemiş küçük sahil kasabasına benzettiğimiz sözlüğümüz. şu pandemi döneminden hiç ders almamışız. hayatın ne kadar kısa olduğunu, abuk sabuk şeylere takılmanın ne kadar saçma, ne kadar boş bir zaman kaybı olduğunu anlayamamışız.
bir şeyler okuyayım, öğreneyim, en kötü birinin kedisinin köpeğini göreyim mutlu olayım diye sol frame’e bakıyorum iki gündür imalı imalı girdiler, birbirine laf çakmalar. şahsım kürsüye çıktığında nasıl bir gerilin hissediyorsam öyle bir his kaplıyor içimi. en azından onu görünce tv’yi kapatıyorum. anlaşılan burada da aynı şeyi yapacağım. yazık oldu.