son derece dayanaklı böcek, 4600 üstünde tanımlanmış türü mevcut.
öğrenciyken hırka-i şerifte ablayla oturduğum ev iki ekmek fırını, bir balıkçı ve bir simit fırını arasında kalıyordu. dolayısıyla bu sevimli mahlukatlar özellikle camların açık olduğu yaz günleri bizim evi mesken tutardı. en yaramazı ablamın bornozuna girmişti. hayatımda başka yerde öyle çığlık duymadım valla. *
bir keresinde de çatal bıçak çekmecesini açtığımda fırlamıştı bir tanesi, allah! alırsın bütün mutfağı, iki seferde bulaşık makinesinde yıkarsın.
en utanç vericisi ev partisinde olmuştu. 3-5 arkadaş çağırıp bir takım yemekler yapmıştık. yenmiş, bitmiş, ben bulaşıklarla ilgileniyorum, arkadaşın biri tabakları getiriyor ablamla, bir baktım bunlardan biri duvarda. hemen ablama kaş-göz. ablam kaptığı gibi kızcağızı, salona, sonra alırsın eline böcüğü, koyarsın balkona, arkasında iki sert adım. pıtı pıtı kaçar.
böcekleri falan severim aslında. sıçanı istisna tutarsak bütün hayvanları seviyorum. o yüzden evime böcek girmiş, yılan girmiş, akrep girmiş, kertenkele girmiş. sıçan olmadığı sürece umursamam.
böcekleri severim ama, şimdiye kadar sadece biriyle dost oldum. efendim bilen bilir, hülya turgut'tan mimari proje almışım. her pazar-çarşamba ben paso sabahlıyorum. 5 ten önce yatak yüzü yok, tabii şanslıysam. çoğu sabah yatak bir yana duş bile yapmadan okula gittiğimi bilirim. o zamanlar da mohawk var, nasıl rezillik, bir de uzun 15 cm falan. saç dalgalı, içine bigudi sarmışsın gibi bir o yana yatar bir bu yana, ıyyy, tiksindim şimdi kendimden. neyse, işte ben bölye manyaklar gibi ya maket ya yapıyorum, ya bilgisayarın başında çizim işi. bu dostumun bir saati vardı. geçmiş gün ne desem yalan olur. örneğin 3:15. hayvancık hep o saatte gelir. bizim çalışma odasının kapısının eşiğinde durur. ışık var, ben içerdeyim. müzik setinden bir takım punk martavalları geliyor son ses. adına o aralar çok dinlediğim clash'ten etkilenip hell boy* dediğim böcücük bakar bana. şöyle 30 sn falan. antenler sallar. ne ayaktır bu herif yine burada diye. önce bir iki adım geri gider. sonra durup yine antenleri sallar. bu defa bir cesaret gelir, olabildiğince hızlı adımlarla sandalyemin arkasından yürür, kahrı beladan kalma çizim masasının ayağının dibinde, döşeme üstündeki oyuktan içeri atlar ve kaybolur. haftalarca yaptı bunu hell boy. muhtemelen ölüp gitmiştir şimdiye. huzur içinde yatsın biricik dostum benim.
candır hamam böceği. ama ablam olacak hain ve eli kanlı kadın bir takım zehirli böcek yemleri alıp köklerini kurutmuştu.