Tanrı ve zaman yanlış hatmedilmiş kiliselerin çanları sağır… minareler kısa… dekolte doktrinler giyinmiş abdal… geç kalmış, geç yağmış yağmurlarla dolmuş sarnıçlar, yırtıcı bir neşter darbesiyle, bulanmışlar nükleer sevdalardan olan kuleler, rokoko kristallerle süslenmiş tünellerde lime lime olmuşlar, bikes düşlere darılmışım, sıçramışım ve gelmişim Janya, sızlayışlarıma vokalistlik yapsana (dağ keçisi kavmine uyku haramdır)
antik, mitolojik ve çatlamış bir heykelim, irin akıyor benden, içimin semasında, martılar kamikazeyî uçuşlar yapıyor, buğdayî hasretler, acılar değirmeninde, bir an olsun dinmiyorlar, filizlenmiyorlar, ufaldıkça ufalıyorlar, alfabelerden bir harf eksiliyor öldüğüm zaman, aahhh… yazık Janya, yüreğim ağzımdan çıkacak oluyor kahırlardan…
kula renginde kaç akşam geçip gittiyse de, hayaller gemisinden sarı saçlı bir kıvılcım inmedi, bir deri bir kemik kalmış duygularımın kıyılarına, kül rengi entarisinin içinde sahte bir peygamber, yalandan da olsa elini uzatmadı bana, davet etmedi beni cemaatine, kahpe bir melek kucak açmadı, yılanlar bile aforoz ederlerdi beni sürülerinden, kulsuz bir tanrı kadar bir başıma kalırdım, şeyhi ve müridi olduğum mezhepler, çarmıhlarda beni yaratırdı, gözlerimi veronikanın kanlı mendiline her sürdüğümde, paslı bir hıçkırıkla, kurtlar gibi uluyordum hep, deliliğin ustası (olarak) kaldım, hoyrat et senden bir titreyişlik ruh ister, kılıç(lar) deliliğinde bir bakış ister, ağzına kadar mezar yerlisi ben sığamıyorum Janya sığamıyorum evi yıkılasıca mezarlara sığamıyorum ha!
alnında yazılı olan kader değil, ömrümün hikâyesinin sonesidir, sesim acıyor, şöyle koca ve harap olmuş bir sesle adını haykırmakla doyasıya rahatlatamadım yüreğimi, bembeyaz bulutlardan bir oluk şiir sağıyorum kuşları için gözlerinin, keşke Janya ihtişamlı inancını taşıyabilseydim, keşke kuzum senden başka hiçbir dertle bozmasaydım tadını aklımın, kedersizce seni omzuma alıp çarşı pazar dolaştırsaydım, nergiz ve nesrinlerin balkonlarında, ağzını dilimin zindanı edebilseydim ama tanrı ve zaman yanlış hatmedilmiş ben medet haykırışı devrinin bir işareti, savaşlarda mızrakların hedefi başı top, gözü bilye, karnı deşik
buyur Janya öldürebilirsin artık kendini...
Orijinali:
Xwedê û wext xelet hatiye xetimkirin naqosên dêran kerr... minare kin... doktrînên dekolte lixwekirî evdal... sarincên ji baranên derengmayî, derengbarî hatibû damezrandin, bi derbeke neşterê ya dirinde, şolî bûne barûyên ji evînên nukleerî, di serdabên ji krîstalên rokoko hatibûn kemilandin qîtik qîtikî bûne, ji xewnên bêxwedî xeyîdîme, pekiyame û hatime janya, ji nalînên min re vokalîstiyê bike (ji qevmê pezkoviyan re xew heram e)
peykerekî: antîk, derîzî û mîtolojîk im, nêm ji min dihere, li ezmanê hundirê min, qaqlîbaz firînên kamîkazeyî li dar dixin, kovanên genimî, li ber aşên êşan, kêliyekê jî aş nabin, aj nabin, hûr dibin û hey hûr dibin, ji elfabêtan tîpek kêm dibe ku dimirim, w... ey waweylê janya, kezeba min dike di devê min re derkeve ji qehra...
çiqas êvarên şînboz bihurîn û çûn ji keştiya xeyalan çirûskeke serzer peya nebû, li peravên hestên min ên hestî û çermmayî, pêxemberekî sexte di nav kirasê xwe yê gewrîboz de, bi derewan be jî dest dirêjî min nekir, min venexwend cemeata xwe, ferîşteyeke fahîşe sing venekir, maran jî ez ji kom û refên xwe aferoz dikirim, bi qasî yez- danekî bêqûl tenê dimam, mezhebên şêx û mirîdên wê ez, min diafirand di çarmixan de, min her çavê xwe li destmalka bixwîn, ya destê weronîkayê digerand, bi îskeîskeke zengarî, mîna guran tim dizûrriyam, hosteyê dînîtiyê mam, goştê hov ji te re ricifeke ruh divê, nêrîneke şêtiya şûran divê, ez heta qirikê binicihê tirbê hilnayêm janya hilnayêm porkurê di tirban de hilnayêm ha!
a li eniya te nivîsî ne ne qeder e, soneya serpêhatiya temenê min e, dengê min diêşe, welê bi sewteke berz û peritî min dilê xwe têr rehet nekir li qîrîniya navê te, çirreke şiîr didoşim ji hewraniyên sipîboz ji bona çivîkên çavên te xwezî janya min îmana te ya rewnaq bihewanda, xwezî berxê ji xeynî te pê ve, bi tu fikaran min tehma hişê xwe xera nekira, bêxem min tu li suqulîka xwe bikira û sûk bi sûk bigerenda, di şaneşînên nêrgiz û nesrînan de, min devê te bikira zîndana zimanê xwe lê xwedê û wext xelet hatiye xetimkirin ez hêmayeke heyama hewaran, di herban de nîşangeha riman serî gog, çav xar, zikçirîyayî