Merhaba sözlük,
Aşağıda yazdıklarım, gerçekten sorularıma cevap alma isteğim ve sizlerin düşüncelerini merak ettiğim için yazılmıştır. Okuyanlar beni mutlu edebilir:)
Türkiye’nin en iyi denilebilecek üniversitelerinden birinden mezun oldum. Bölümüm -herkesten çok özür dilerim ki- kolaylıkla ve hızlıca iş Teklifleri alabileceğim, herkese kendimi İlk anlattığımda önce aldığım puanla ve derslerimle tanımlayabileceğim, havalı bölümlerden değildi. Çünkü biliyorsunuz, genellikle tıp ve mühendislik bölümleri takdir görüyor, yanılıyorsam düzeltin lütfen. Bu bölümlerde okuyan ve başarılı arkadaşlara hiçbir lafım yok bu yazımda, hepsini gönülden tebrik ederim. Benim meselem, benim sosyal statümü, kazandığım para, aldığım eğitim, ve geldiğim/gelebileceğim nokta ile ölçen, ve hayatımın gidişatı hakkında kolaylıkla yorum yapma hakkını kendinde gören insanlara.
Çünkü artık psikolojimin içine ettiler. Kendimi boş boş ağlarken, ya da kendime zarar verirken buluyorum.
Ha, başarısız bir insan miydim? Hayır. Tabi başarıyı puanlarım ve üniversite ortalamam ile ölçüyorsanız, merak etmeyin iyi bir derece ile mezun oldum, üniversitenin bana inanılmaz bir katkısı oldu demiyorum, ama yine de hayata bakışım açısından beni daha olgun bir noktaya getirebildiğine inanıyorum. -şu an bu yazıyı yazarken bir tık ağladığıma göre olgun muyum gerçi ona emin değilim :)-
Neyse, asıl meseleye geleyim. bazen, kendi istediğimi değil de, sadece insanların benden bekledikleri hayatı yaşıyormuşum gibi geliyor Sözlük. İnsanlarla konuştuğumda sırf onların gözünde iyi bir statüde görünebilmek için, ben bu üniversiteden mezun oldum diyebilmek için, havalı unvanlarım var diyebilmek için ya da çok kurumsal şirketlerde yöneticiyim diyebilmek için yaşıyorum gibi geliyor. Bunu kendimin isteyip istemediğine emin olmadan, sanki benden beklenen hayat çizgisinde ilerlemem gerekiyor ve sürekli başarılı görünmem gerekiyormuş gibi geliyor.
Neden birbirimizin işini, sosyal statüsünü, maaşını, gelebileceği noktayı bu kadar merak ediyoruz? Neden karşımızdaki insanın başarı kriterini bunlarla ölçüyoruz? Neden keşke xxx okusaydın, şansın olurdu, şimdi zor be senin işin, nasıl iş bulacaksın deme hakkını kendimizde bu kadar görebiliyoruz?
Ben kimsenin hayatı hakkında hassasiyetlerine dokunurum, patavatsızca bir yorum yaparım diye bu kadar kolay konuşma hakkını kendimde görmüyorum, peki bazılarımız neden böyle?
Ben bir insanım, yanlış tercihler yapabilirim, Doğru kararlar alabilirim, kaybedebilirim, kazanabilirim, ben bir başarı ölçütü değilim ve bunlarla yargılanmak istemiyorum.
Teşekkür ederim.
Edit: bunları anlattığımda bazen anlaşılmaz şeyler gibi algılanıyor sanıyordum, hatta birkaç kez aynı şeyleri tekrarladığımda kendi kendimden sıkılmama Ve kendimi uyumsuz olarak görmeme, kendimi suçlamama yol açıyordu, ama görüyorum ki birçok insan benzer süreçlerden geçmiş ve yolunu bulmuş. Umarım ben de bu düşünce sisteminden uzaklaşıp, kendime zarar vermeyecek şekilde hayatıma devam edebilirim. Sadece bazen hemen düşünceleri değiştirme gücü kolay gelmeyebiliyor. Kendime bile söylerken zorlandığım şeyleri bir şekilde Buraya ya da başkasına anlatmak bile kolay değildi. Yine de tek başına da olsam, destek de alsam elimden geleni yapacağım. Teşekkür ederim herkese.