Moderasyonunun artık kuralları uygulamada kendilerini saldıkları kanaatindeyim. Önceden cinsiyet odaklı, ayrıştırıcı başlıklara izin verilmezken direkt işlem uygulamak yerine Ekşi Sözlük’te de görülen ve kategori etiketi verilmek yerine direkt geçmiş başlıklarda yerini almayı sağlayan “Başıboş” kategori özelliğini getirmişler. Buraya giren başlıklar, anladığım kadarıyla gündem kategorisine giremiyor.
Başlıklardaki yazım hataları konusunda halen bir formata giremediklerini görüyorum. Ben başlığı raporladıktan sonra moderasyonun süs köpeğinden başka ne özelliği kalır ki? Ben armudu ağzına vereceğim, o da keyfi yerine geldiğinde yer mi düzenler mi takdirine kalmış. Kaldı ki bununla ilgili geri bildirimi nadiren alıyorsunuz.
Verilen hediyelerle insanları bir şeye teşvik etmek, ancak bütçeye zarardan öte değil. En basit örneği, gündemdeki başlıklara yazarların attıkları tanımlarda görüyorum. Birbirleri ardınca girilmiş, kopyala yapıştır, özgünlüğü ve değerlendirme niteliği olmayan tanımlar. Yazarlar, önceki girilen tanımları okumuyorlar. İş olsun diye tanım girenler var. Bunların tanımlarını görmemek için yüzlerce yazarın tanımlarını engelledim. Kabul, kafa dağıtmak istiyorsanız da ciddi başlıklarda da kafanızı dağıtacak tanımlar girmeyin. Bıraktığım ukdelerde tek cümlelik ifadeler kullanıyorlar. Ben belki tarihçi bir yazarın yazdığı kitabı okuyan, yazarla iç dışlı olan kişilerin değerlendirmelerini okumak istiyorum. Yok, “X ve y kitaplarının yazarı”. Tanım bu mu? Nerede değerlendirmeler, nerede eleştiriler? Fikrin yoksa niye başlığı açıyorsun?
Bence tüm sözlüklerin en büyük problemi bu. Başlangıçta iyi amaçla başlayıp sonradan sapıtıyorlar. Kontrollü büyümeyi, başlıklarda tanımlarda sınıflandırmayı ve yazar üzerinden kurallar bütünü ile otorite sağlayamayacaksanız sizin Facebook’tan, Twitter’dan ne farkınız kalır?
Bu sözlüğün bazı özellikleri ilk kurulduğu zamanlarda üyelerin sunduğu fikirlerin değerlendirilmesiyle ortaya çıktı. Bence bu sözlük alpha ve beta kullanıcıları alıp sözlüğün mantığını yeni gelecek yazarlara aşılaması, dayatması ve zorlaması gerekiyordu. Sınıf ayrımı olmaması bir yandan iyi bir yandan kötü. İyi yanı kimse kimseden üstün değil. Kötü yanı eline klavyesini alan kendisini yazar sanıyor. Ben bile kendime yazar demiyorum. Bu ne yürek demezler mi?