yine bir yaşanmışlıktan hareket edelim: üniversite zamanları...heyecan dorukta... okula gitmeden önce internet üzerinden iki kişi ile tanışmıştım. biri kız,diğeri erkek. üçümüz de aynı sınıftaydık. anlaşmıştık ,sözleşmiştik, hiç kopmayacaktık.(en başta zaten hep öyle oluyor.) okulun bulunduğu şehre gittiğimde (erkeğe brütüs diyorum.) ilk olarak brütüsle yüz yüze görüştük. sonra da diğeriyle tanıştım. en başta her şey çok iyiydi. birlikte vakit geçiriyorduk. planlar,programlar. bizim arkadaş ortamı git gide büyüdü. ama ben brütüsle daha iyiydim. bir gün brütüs bana gruptaki diğer arkadaştan hoşlandığını söyledi. "ben şimdi ne yapayım bbo?" dedi. ben de hazır olduğunda yüzüne direkt söyle dedim. brütüs ne zaman açıldı, ne dedi bilmiyorum. arada kaynayan ben oldum galiba .olayın sonunda, kız arkadaş benimle konuşmadı.( neymiş efendim biz arkadaşmışız, öyle şey olur muymuş hiç. işin bu kadar kötü sonuçlanacağını nereden bileyim. aşk bu işte ; her yere konuyor.) ben,duygular haddini aştığında her şeyin etekten dökülmesi taraftarı biri olarak doğruyu yaptığımı düşündüm. hazin sonla karşılaşan brütüs, istifini bozmadan diğer kızlara yazdı. bir dönem geldi artık birbirimize de selam vermez duruma geldik diye hikaye devam eder.
velhasılı kelam, adımları sağlam atmanın bir hayli önemli olduğu durumdur.