yürüyordum, umarsızca sanki kafamın içindeki boşluğu adımlarmışçasına. gözlerim etrafımdakilere anlam vermekten vazgeçmiş bir halde. sonra bir anda yüzüme vuran ikindi güneşi ve iliklerime işleyen rüzgar beni kulağımdaki melodinin kollarına bıraktı. suratımda bir anda tüm hissettiklerimdeki ani değişimimden memnun olduğumu belli eden bir sırıtşla dinledim şarkıyı. ta ki "here i am rock you like a hurricane" diyene kadar. tam o anda, o ana kadar şarkıyı ayırt edememiş olmamdan ve her şeyin aslında değişmeye ne kadar müsait olduğunu kavramamdan ötürü bir anda kahkaha koyuverdim sokağın ortasında ve yeniden yaşıyordum işte. diğer insanların arasında, havalanmış ayaklarım yeniden yer yüzüyle buluşunca kahkahamla birlikte uyanmıştım düşümden.
--
spoiler --