15 mayıs 1948 tarihinde israil’in kurulmasıyla tohumları atılan toplumsal ayaklanmadır. İntifada dönemleri iki kez gerçekleşmişti.
İsrail’in kurulduğu 1948 sonrasında günümüz İsrail, Gazze ve şeria olarak adlandırılan toprakların büyük çoğunluğu filistin halkına aitken Yahudi halkının dünyanın dört bir yanından getirtilip kadim topraklara yerleştirilmesi çok önceden belirlenen yayılmacı politikanın sonucuydu. Sürekli gerçekleşen göçler ve nüfus politikası yeni yerleşimler yer ihtiyacını doğururken bu ihtiyaca paralel olarak yeni şehirleşme çalışmaları hızla başlatıldı. Daracık kıyı şeridine yerleşen Yahudi toplumunun yayılabileceği tek yön filistin toprakları gözüküyordu.
1960’lı yıllara gelindiğinde ise durum oldukça karmaşık bir hal almış, filistin içerisinde güçlü direniş örgütleri oluşmuş, örgütlerin tamamından tek bir ses yükselmişti. Filistin halkı; yaser Arafat öncülüğünde filistin kurtuluş örgütü temsilciliğinde filistinin bağımsız olduğunu ilan etti. İsrail tarafında ise bu direnişlerin bertaraf edilmesi için ülke içinde ve dışında ciddi kamuoyu çalışmaları yürütülmüştü. Bağımsızlık ilanına misilleme olarak İsrail, abd öncülüğünde dış siyasette filistini zor durumda bırakacak bir başarıya imza atarak en güçlü müttefiki mısır’ı oyunun dışına itti.
1948-1987 arasında çok fazla siyasi çekişme, çok sayıda çatışmaya sahne olan filistin, dört vatandaşını bir çatışmada kaybedince 1987-1992 yılları arasını kapsayacak birinci intifada başlamış oldu. Bu beş yıllık dönemde ara ara çok sert çatışmalar devam etmiş, çok sayıda bombalama, baskın, misilleme İsrail tarafından gerçekleşmişti. Çatışmayı bitiren olay ise oslo’da imzalanan antlaşma olmuştu. 13 eylül 1993. Antlaşma filistin için iyi bir kazanç olmanın yanında uluslar arası arenada tanınırlığını da pekiştirmiş oldu. Bu antlaşma daha radikal olan Filistinli çevrelerce hoş karşılanmadı. Antlaşmayı beğenmeyen israil’in de istediği buydu. Çünkü onların da durmaya pek niyeti yoktu ve yine çatışmalar süreci, krizler.
2000 yılına kadar devam eden yeni süreç bill Clinton önderliğinde camp David diye adlandırılan görüşmelerle çözüme kavuşturulma girişimi gerçekleşse de iki hafta süren görüşmelerden de bir sonuç çıkmadı ve yine 2006 yılına kadar sürecek olan çatışma süreci başlamış oldu. İşin aslı çatışma sürecinden önce İsrail başbakanı ariel şaron’un aşırı dinci Musevi cemaatiyle mescid-i aksa’yı ziyareti fitili ateşledi ve eylül 2000’de tüm ülkede çok sert çatışmalar yaşanmasına sebep oldu. Bu çatışmalar kitlesel olduğu için ikinci intifada olarak adlandırmıştı. Yaşanan bu şiddetli çatışmalarda 5000 filistinli, 1000 israilli yaşamını yitirmişti. Yaralı sayıları ise her iki tarafta toplamda 23.000 civarında gerçekleşmişti.