sanırım bu tip öğretmenlerin 2 çeşidi var. birincisi sırf sormak için soruyor, ikinci kısımdakiler birkaç yazarın da yazdığı gibi mecbur kaldığı için. her halükarda çocuğun psikolojisi açısından maalesef zor bir duruma dönüşebiliyor.
özellikle ilkokulda ilk günlerin "tanışma" adı altında aile bireylerinin işinin sorulmasından çocukluğumdan beri çok rahatsızım ben de, ha benim ailemde böyle zor bir durum ya da kayıp yok ama hiç unutmuyorum mesela 3. sınıftayken birisi yeni gelmişti sınıfa öğretmen tahtaya çıkardı kızı ve inatla sordu sordu kız cevap vermiyor öğretmen inatla sordu "seni tanımak istiyoruz" diye kız en sonunda ağlamaya başladı doğal olarak, bir ebeveynini yeni kaybetmiş bu yüzden şehir değiştirmişler falan bir sürü acı durum. sonra da bir şey olmamış gibi "git yüzünü yıka" demişti kıza.
öğretmen değilim, eğitimim de bu yönde değil ama birini tanımak için hele ki bir çocuğu ona "hayallerini, fikirlerini, kendi dünyasını" sormak gerek diye düşünüyorum.
bir de gerçekten sorulması gereken durumlar var ise; özel olarak soramaz mıyız bunları öğrencilere ? her birine 2 dakika ayırıp "seni daha detaylı tanımak isterim" şeklinde daha naif bir şekilde sorulduğunda sanki biraz daha insaflı olabilir bu süreç. bazı durumlar gerçekten zor yetişkinler için bile, bir de karşımızda bir çocuk olduğunu ve onun tüm geleceğini bir şekilde etkileyebileceğimizi düşünürsek, bazen bazı sorular ya sorulmamalı ya da özel olarak sorulmalı bence.