çoğu kişi tarafından dinlerin nihai insan hedefi olduğuna inanılan şey. abd'de de böyle deniliyor, hindistan'da da, japonya'da da...
aslında hristiyanlık inancında durum biraz farklı anladığım kadarıyla. hatta "ben iyi bir insanım" veya "iyi birisi olmaya çalışıyorum" demek bile heresilerden birisi.
gerçekten de immanuel kant'ın dediği gibi dinler en nihayetinde ahlak sistemlerine indirgenebilir mi?
her ne kadar devlet adamı yönünü sevmesem de papa franciscus bu konuda güzel bir cevap veriyor:
"tanrı ile ilişkisi olmayan insanın iyi insan olmaya gücü yetmez."
nedense insanlar dinlerdeki bu "tanrı ile ilişki" kısmını hep geçiyor.
gerçekten iyi insanlar olabilir miyiz? gerçekten iyi hareketlerimizin ardındaki sebep de her zaman iyi mi? yoksa gururumuz okşansın diye mi iyi rolündeyiz?
sanırım bu soruların yanıtını anca insanın tanrı ile ilişkisine bakarak yanıt verebiliriz.