14-15 yaslarindaydim. uzun sacin moda oldugu yillar. sacimi uzatayim, benim de guzel, dalgali saclarim olsun istiyorum. ama benim saclar arkaya degil, yana dogru buyuyor ve kocaman bir kafam oluyor. o sirada televizyonda, elidor sac sampuani reklamini goruyorum. reklamdaki adam saclarini elleriyle havalandiriyor ve saclari dans ediyor. icim eriyor adeta.
babamdan para isteyemem bunun icin. zaten zorlukla yettiriyor adam. gunesin alninda, tarlada calisiyor. para istesem bunun icin, bir kalip sabunu agzimdan iceri sokar.
neyse, ufak ufak para biriktiriyorum. sonunda o sihirli kutuyu alabilecek param var. gidiyorum bir magazaya ve elidor istiyorum. adam uzanip raftan veriyor, odeyip cikiyorum. kosar adim eve gidip, banyoya giriyorum. elvada kalip sabun, hosgeldin guzel, parlak, yumusakcik saclar diyorum. avucuma biraz dokup yikiyorum kafami. ama kopurmuyor. bir daha, bir daha yikiyorum. ama kopuren bir sey yok. herhalde bu kopurmeden temizliyor saclari diyorum. kurulanip cikiyorum. biraz sonra saclarim kuruyor. aynada mucizeyi gormek istiyorum ama hic bir sey yok. saclar ayni kalin kabarik saclar. herhalde bir kac yikamadan sonra duzelecek diyorum.
annem bana soruyor, ne bicim yikamissin o saclarini, hic temizlenmemis diyor. elimi atiyorum, hakikaten yag icinde. gidip elidor sac sampuanina bakiyorum ve dunyam yikiliyor. benimki elidor sac kremiymis. o hirsla dukkana gidiyorum ve raflara bakiyorum. sampuan ve sac kremini ayni sekil ve renkteki siselere koymuslar. ayirt etmek icin uzerini dikkatlice okumak gerekiyor. satici da geri almiyor urunu.
magazadan ciktigimda aglamamak icin kendimi zor tutuyorum. hem hayallerim yikilmis, hem de dolandirilmistim. o gunden beri saclarimi 3 numara kestiriyorum. her elidor sac kremi gordugumde en sunturlu kufurleri ediyorum.