bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
özgürlüğüme fazla düşkünüm.
biliyorum.
bunun bazen anlaşılmadığını ya da insanları kırdığının da farkındayım.
ama ben böyleyim.
herkes kendisi gibi, evet ben de böyleyim işte.
zorla bir şey yaptırıldığında, mecbur bırakıldığımda, o an yapmak istemediğim bir şeyi yapmam istendiğinde, benimle ilgili beklentilere girildiğinde, kendimi diken üzerinde hissedip iyice huzursuz oluyorum ve saldırganlaşıyorum. evet.
biliyorum.
ama dedim ya ben böyleyim.
özel alan ihlali gibi çemberime girilmiş sayıyorum bunları.
bana, karakterime, özelime saygısızlık gibi algılıyorum.
doğru olmayabilir.
biliyorum.
ama böyleyim.
çok küçük yaşlardan beri o kadar yalnız kalmışım ki; her işimi kendim yapmaya, istediğimde yapmaya, istediğimde yatmaya alışmışım.
gerçekten insanlara ihtiyacım olduğunda o kadar uzaklaşmışlar ki; acımı duvarlarla konuşarak aşmayı, içime de duvarlar örmeyi öğrenmişim.
evde kendi gürültümden başka ses duyduğumda rahatsız olmaya, sevmediğim yemeğin kokusunu hissedince eve ait hissetmemeye başlamışım.
elimde değil.
böyleyim.
kendimi sevmeyi o kadar uzun zaman önce öğrenip, o kadar uzun zaman önce kabullenmişim ki benliğimi, kimsenin ekleme yapmasına izin vermemişim.
biliyorum.
her şeyin farkındayım.
böyleyim.
ve bundan mutluyum.
son zamanlarda sık sık aklıma geliyor bu cümle. şurada bahsetmiştim: anneanne sözleri/#185400
haykırarak söylemek istiyorum bazen.
anneannemle geçirdiğim yıllar geliyor aklıma.
o karmaşanın ve dinginliğin içerisinde kendimi buluşum.
yıllarca değişmeden önüme bakışım.
hamken bir anda yanıma öyle bir meyve koymuşlar ki sabaha olgunlaşmışım.
evet boğazım patlayana kadar söylemek istiyorum bazen, ses tellerimi bir daha kullanmamayı göze alarak.
benim sana yüreğim yok.
benim kimseye yüreğim yok.
üzgünüm.
biliyorum.
olgunluğun son evresi çürümek, çürüyorum.
kafamın içinde meyve sinekleri dolaşıyor sadece.
farkındayım.
ama böyleyim.