Bir şeyin imgesi her zaman kendisinden daha çarpıcıdır. Bizler Geçmişi ve geleceği ancak imgeler aracılığıyla düşünebiliriz. Bundan dolayı geleceği düşlerken veya geçmiş bir yaşantıyı hatırladığımızda aklımıza gelen şey o an ki gerçekliği temsil eden ancak asla aynısını karşılamayacak bir imgedir. Düş kurarken beynimiz çok yönlü çalışır ve birden fazla mekanizmayı devreye sokar; severken, üzülürken, coşku anında, şimdiki zamanın elle tutulabilir gerçekliği kadar imgenin orda olmayan bir düşü yaratmasına da ihtiyaç duyarız. Bu nedenle hayaller dünyanın aslını karşılamasa bile düşünce üretmek adına beynin ihtiyaç duyduğu imajları oluştururlar.
Hayallerimizle yaşadığımız gerçeklik ne ölçüde örtüşürse yine o ölçüde ruh sağlığı düzgün, sağlıklı bireyler olabiliriz. Birçok psikolojik rahatsızlığın, patolojinin kökeninde gerçek dünyanın çarpıtılması ve düşlemin onun yerini alması yatar. Dolayısı ile hayal, beynimiz için yalnızca bir temsil, bir imaj değil bütün fizyolojiyi ve ruh sağlığını etkileyen çok güçlü bir kavramdır.