önemsizdir. önemli olsaydı şimdi hayatınızda olurdu.
güzel anıların bile bir değeri yok. çünkü o artık yok.
yok dedik ama bir arkadaş olarak var olabilir de...
örneğin ayrılırsınız. ama en azından arkadaşlığımız sürsün, hem iyi bir insan, belki özlerim diye düşünürsünüz. (belki de bir kenarda dursun?)
ama bu kabuk bağlayan yaraları her seferinde kanatır. her görüşmede ister istemez eskiye dönüş eğilimi baş gösterir. özellikle alkol alındığında biz neden böyle olduk triplerine giren iki aptala dönüşürsünüz. yeni kişiler girer hayatına kıskançlık olur, yeni kişiler çıkar hayatından ondan avuntu ararsın.
tekrar başa dönmek, sonra ayrılmak yine başa dönmek, aynı hataları tekrar yapmak, aynı dramatize edilmiş hikayeler, aynı ağlaklık...
oysa eskiye perde çekmek, hatırlamayı bile ayıp saymak gerekirdi.