bu çalışma için iki deney grubuna çeşitli hikayeler okutulmuş. ilk gruba hikayeler direkt verilirken, ikinci gruba hikayeye yedirilmiş biçimde sonunu açıklayan cümleler eklenmiş başlarına. örneğin, "bir lambaderle kocasını öldüren bir kadının hikayesinde..." gibi cümlelerle eserin sonu okuyucuya bildirilmiş ve iki gruptan da daha sonra eserleri değerlendirmeleri istenmiş. tüm hikayelerde spoiler yemiş olan grup belirgin bir şekilde hikayeden daha fazla zevk almış.
tıpkı, olağan şüphelileri izleyen birisinin ikinci izlemede daha çok zevk alması gibi. çünkü, hikayenin sonunu biliyor, keyser söze'nin kevin spacey'nin olduğunu biliyor. bunun bilinmesi ise, film boyunca yönetmenin keyser söze karakterini geliştirirken aktardığı aşamaları daha kolay kavramanıza ve farketmenize sebep oluyor.
bu yüzden sonunu bildiğiniz bir eseri okumanız, izlemeniz size daha çok keyif verecek.
ama çalışmanın sahibi nicholas christenfeld şuna da dikkat çekiyor. bu çalışma insanların ortalığa saçılıp her eser hakkında spoiler aramasına sebep olmayacak. çünkü, tek bir insanın bir eserin sonunu öğrenmiş sekilde mi yoksa öğrenmeden mi daha çok zevk aldığını öğrenmesinin bir yolu yok. diğer bir deyişle, kayser söze'nin kavin spacey olduğunu yalnızca bir kez öğrenebilirsiniz.
--
spoiler --