ilkokul yıllarında sene sonu pikniğine gittiğimiz bir yerdi tuzla-mercan adası. ada değil aslında yarımada ama ismi adaydı işte. tertemiz, muhteşem bir doğa. o zamanın piknik adetleri de şimdikinden farklıydı. evden soğuk yemekler hazırlanır, piknik yerinde yalnızca annelere çay demlenir, mangal falan yakılmaz, geride çöp bırakmadan dönülürdü. 1969 yılında karar verilmiş tuzla bölgesinin tersane olmasına. 1980'lerde hareketlenme başlamış. dünya güzeli bir doğa parçası artık yalnızca anılarda.