-
buram buram kadın kokan bir film. şimdi aklınızda canlandırdığınız kadın bedeni parçalarını yere bırakın ve beni dinleyin...
burdaki başrol kadın bedeni değil, onların zihinleri.
filmde 3 ayrı hikaye verilir ve 3'ünde de bir şekilde üstlendikleri sorumluluklar sebebiyle tükenmişliklerini yansıt(a)mayan 3 kadını anlatır. bunlardan biri tabii ki virginia woolf'tur. ve mrs. dalloway kitabının yıllar sonra bağ kurduğu diğer iki kadın da kendi hikayeleriyle dahil olurlar filme.
benim belirli aralıklarla izlemeye ihtiyaç duyduğum, izlediğim en iyi film diyemesem de, kendimi içlerindeymişcesine yakın hissettiğim karakterlerin bulunduğu tek filmdir. her izlediğimde ayna tutmuşcasına hissettirir bana karakterlerin çaresizliklerini.
erkekler de var filmin içinde. ama richard hariç hepsi birer gölge. oradalar ama vasıfsızlar. ne yaparlarsa yapsınlar, kadınların zihnindeki karanlığın içinde belirsizleşen gölgeler gibi vasıfsızlar.
aslında günlük hayatımızda hepimizin yaşadığı şey, yansıtamadığımız ve içimizde sakladığımız acılar anlatılır. kaçılan duygular, üstü örtülmüş yaralar tek bir kelime kullanılmadan o denli iyi hissettirilmiş ki izleyiciye...
bu noktada istisnasız her oyuncunun muhteşem mimik yeteneği ve kabiliyeti geçer o sözcüklerin yerine işte. bizim saklamaya çalıştıklarımızı, bizim maskelerimizi ufak nüanslarla bize gösterirler.
özellikle otel odası sahnesi ve virginia'nın eşiyle tren istasyonundaki tartışmaları kusursuz sahnelerdir.
yorum yapmakta bu denli zorlandığım tek film oldu sanırım. çünkü bana hissettirdiklerini de benim kelimelerimle anlatmam neredeyse imkansız. elimden gelen tek şey yukardaki satırlar oldu.
benim filmdeki favori hikaye sıralamamsa şu şekilde:
1) virgina woolf hikayesi
2) laura brown hikayesi
3) clarissa vaughan hikayesi ( rol meryl streep'te olmasaydı çok yetersiz kalırdı bu hikaye)
-- spoiler --
you call me ungrateful?
my life has been stolen from me!
i'm living a life i have no wish to live.
how did this happen?
-- spoiler --