evlilik dışı yakınlaşmaları ayıplanacak çiftlerin, toplumsal töreden cinsel ilişkiye girme ve çocuk sahibi olma icazeti almak amacıyla gerçekleştirdiği eylem. bu eylemin gerçekleştirilmesinin akabinde "yaşasın, artık sevişeceğiz, hadi eğlenelim!" minvalinde bir kutlama, yani düğün yaparlar bu çiftler; hele bizim gibi doğu toplumlarında düğünün yanına nişan, kına gibi gösteriş içeren kutlamalar eklenerek ve tüm bu kutlamalar gerçekleştirilirken en abartılı gelinlikler, pastalar, en ihtişamlı gözüken düğün salonları, çiçekler, görgüsüz süsler seçilerek sevişme izninin getirdiği mutluluk bir nevi taçlandırılır. bunun dışında evlilik kurumu çiftleri resmi/dini bir bağla birbirlerine bağlayarak karşılıklı yaşadıkları aşk sona erdiğinde ayrılmaları ihtimalinin önünü tıkar. böylece evlilik yapan çiftler en fazla 2-3 yıl sürecek "aşk" süreçlerinin bitmesiyle ayrılmaz, bağlılıklarını aşk yerine sevgi ve saygı gibi değerlerle devam ettirirler. bu şekilde ömür boyu kurumlarını devam ettirmeleri ve daha çok çocuk sahibi olabilmeleri sağlanır.
evlilik kurumu insanların tarıma yönelmesiyle iyice yüceltilerek bir tercihten ziyade bir zorunluluk haline getirilmiş, evlenmeyen ve çocuk sahibi olmayan bireyler üretim yapmaları için yeni insanlar dünyaya getirmediği için dışlanmaya ve ayıplanmaya başlanmıştır. bununla birlikte tevrat'ın varoluşuyla birlikte tüm dünyaya yayılmaya başlayan semavi dinler, daha çok insana ve toprağa yayılmak gayesiyle yaratılmış tek tanrılı inançlar olarak, nüfus artışını daima desteklemiş; nüfus artışına çomak sokacak kürtaj, eşcinsellik gibi olguları günah ilan etmiş ve düzenli bir aile yapısıyla daha çok bebek dünyaya getirilmesi için evlilik kurumunu yücelterek bu kurumun dışındaki ilişkileri lanetlemiştir. sonuç olarak hem yüzyıllarca bir tarım toplumu olarak varlığını sürdürmüş olan hem de islamiyet gibi baskın bir semavi dine sıkı sıkıya bağlı olan türk halkı bugün dahi evlilik yapmayan bireyleri garip karşılamakta ve ayıplamaktadır.