ben çıkıp ''ülkede oy verecek 1 tane bile parti yok'' dediğimde, insanlar tarafından linç yiyorum. yok! var mı?
ben sıradan bir vatandaşım. herhangi bir partinin üyesi değilim, siyaset okumadım, siyaset yapmadım. tipik bir vatandaşım ben ya! herhangi bir yere iş başvurusu yapacağım zaman torpilim yok, ya da yeni literatürle söylemek gerekirse referansım yok. para kazanmak için bir yere yaptığım iş başvurusunda bana hangi partinin üyesi olduğum sorulacaksa; %35'ini şu partiden, %15'ini öteki partiden, %10'unu bizim akraba kadrosundan, e artık kalanını da başvuru yapan insanlardan alalım denilecekse, çok afedersiniz ama sıçayım öyle düzenin içine!
şu ankileri ne ile eleştiriyoruz? liyakatsizlik, torpil, adam kayırma... uzar gider. yerine gelecek olandan beklentimiz ne? devleti devlet gibi yönetmesi, liyakatsizliği kaldırması, torpili yok etmesi, adam kayırmacılığı bitirmesi, adaleti sağlaması... (bunların hayal olduğunu hatırlatmayın, ne yapalım işte umut fakirin ekmeği. polyannacılık kanımıza işlemiş artık.) belediyede sezonluk tarım işçisi alımında yapılacak adam kayırma ile güreşçiden banka yönetim kurulu üyesi yapma arasındaki fark nedir? zihniyet bozuk zihniyet! bu adamlara da iktidarı versen, ilk yıllarında herkesi mutlu edecek isimler atarlar, sonra onlarla anlaşılamaz ve ''kendilerinden'' adam atarlar. tipik tsk yönetimi gibi. emrine uyanın sicilini yükselt, karşı çıkanın sicilini yak.
başımızdakiler 18 senedir kesintisiz şekilde iktidardalar. şımardılar. oy alabilmek, iktidarlarını kaybetmemek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar. içlerinden bir tanesi bile ''seçilemezsek ceketimizi alır gideriz'' diyemedi. ortak payda arayışları yerine bölme arayışı içine girdiler. halk da tepedeki ayrımı benimsedi, kendi görüşünden olmayan herkesi aşağıladı, yok saydı. hepimiz böyle olduk, hiç kaçınmayın! ayrışabildiğimiz kadar ayrıştık. akplilere troll, chplilere terörist, iyi partililere fetöcü yaftası yapıştırdık/yapıştırdılar. sonra da keyif çaylarımızı içtiiiiik, ohhhhh...
torpilin, liyakatin olmadığı bir türkiye hayal edemiyorum. yok! beynim bunları idrak edemiyor. çok mu zor ya hak edene hak ettiğini vermek? çok mu zor başka görüşleri, başka fikirleri dinlemek? çok mu zor şu ülkede adam gibi yaşayabilmek? çok mu zor sokakta kendini güvende hissetmek? çok mu zor polise, hakime, savcıya, adalete güvenmek?
kusura bakmayın, türkiye'deki hiç bir partiye tırnağımın ucu kadar güvenmiyorum. ne akp, ne chp, ne xp, ne yp... hepsi aynı... hangisini iktidar yaparsan yap, sonu aynı yere çıkacak. bu adam ''bizim liyakatlimiz'' şu adam ''onların liyakatlisi'' denilecek. kendinden olanlar atanacak, iş bitecek... hak eden adamlar hak ettikleri yere gelemeyecek.
bir fıkra vardır ya. günün birinde bir köyde kan davası varmış. köydeki her şeyi ikiye ayırmışlar. hatta gidip yeni bir cami yapmışlar. dükkanlar, kahveler, camiler, her şeyi ayrılmış. kahvedeyken ezan sesi duyulmuş. kahvedekilerden biri kahveciye sormuş ''git bak bakayım bizim camiden mi okunuyor?'' kahveci bakmış gelmiş ''bizim camide okunuyor'' diye cevap verince, adam ''aziz Allah'' demiş. bizim durum gitgide buna benziyor... sonumuz hayrolsun...
