21. yüzyıl türkiye cumhuriyeti'nde özellikle muhalefet partileri tarafından ağızdan düşürülmeyen bir kelimedir liyakat. sadece bir kelimedir çünkü liyakata bu ülkede inanan insanların sayısının %5'i geçmeyeceğini düşünüyorum.
iktidar partisi malum, her yer atm çalışanlarıyla dolmuş, tubitak gibi bilim yuvası olması gereken bir yere, hayvanat bahçesi müdürü atanabiliyor (kaynak ). insanların umutlarını beslemesi gereken, bu karanlık günlerde bir ışık tutması gereken en büyük muhalefet partisinin ise bundan bir farkı yok. genel başkan yardımcısı çok rahatça, iktidar olduklarında işe alımlarda chplilere öncelik vereceklerini söyleyebiliyor (kaynak ). ya da ülkede güvenebileceği kimsesi kalmayan(!) bir belediye başkanı çok rahatça oğlunu yardımcı olarak işe alabiliyor (kaynak ). ya da bu ülkenin vergilerini telefon faturasına yatıran milletvekili pişkin pişkin "istifaya gerek olduğunu düşünmüyorum" diyebiliyor (kaynak ).
ama benimse son zamanlarda en çok midemi bulandıran şeylerden birisi ise, parti toplantısında kanunun, kendi arkadaşlarını işe sokmalarının önünde engel gören bu adamlardı (kaynak ).
demem o ki, türkiye'de insanlar yolsuzluğa ya da haksızlığa karşı değildir, ta ki kendilerine karşı yapılana kadar.