bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
yaş aldıkça ne çok şeyi değişiyor insanın...
çocukken karanlıktan çok korkardım, gözlerimi kapatmak bile öcülerin gelmesine yeterdi hatta çok üşüsem bile yorganı asla üzerime çekemezdim tamamen.
şimdi en ufak bir kalp kırıklığında her şeyi kapatıp, yorganın içine koşuyorum.
bana ait olan köşeye geçip saatlerce çıkmıyorum hatta çıkamıyorum...
günlerce orada kalmak istediğim zamanlar oldu/oluyor.
çocukken çok boş zamanım vardı ama köşeme saklanmaya korkardım, şimdi köşemde sakince düşünmek istiyorum ama zamanım yok.
bazen başını alıp uzak diyarlara gitmek ister ya insan, yok yok benimki öyle değil, biliyorum gitsem bile kafa aynı kafa, düşünceler aynı karmaşık...
benimki başımı alıp yorganın altına gömülmek arzusu sadece.
sessizliğin ve karanlığın tüm gerçekliğiyle gözlerimi kapatıp huzurlu bir düş diliyorum kendime.
hepsi bu...