insanın üstüne karabasan gibi çöken, nefes aldırmayan bir his bu.
olabilirdim olamadım denenler, kaçan fırsatlar, "yok ya aslında sahip olduklarım da hiç fena değil ki" diye "ülkede liyakatsızlık hakim, tanıdığın olsa böyle olmazdı" diye kendini avutmalar vs. dön dolaş aynı yere varan bir sürü iç ses en sonunda birleşip koro halinde başarısızlık türküsünü söylüyorlar. çıkış? bulamadım henüz. vardır belki.