bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
siz ne zaman gerçekten kendinizi bulursanız işte o zaman en büyük yalnızlıklar kapınızı çalar...
bu neden böyle oluyor sahi ?
bunu çok düşündüm... sanırım buna tek cevabım gerçeğinizi kimsenin kabullenemeyişi...
kendiniz olmadan önce size öğretilen o maskelerden dolayı pembe gözlüklerinizle herkese gülücükler saçıp yardıma koşuyorsunuz, sonra bir gün kimsenin size bir yardımı olmadığını anlamak bir kenara hep sömürüldüğünüzü fark ediyorsunuz.
işte bu farkındalıktan sonra kendinizi bulma çabanız başlıyor...
ve bir gün bunu başardığınızda artık sömürülemediğinizde artık sizi sizden başkası ağlatamadığında hatta güldüremediğinde bir bakıyorsunuz çevrenizde kimse kalmamış...
ufak bir tebessümle karşılıyorsunuz bunu, ne olursa olsun o ruhunuzun temellerini inşa eden saflıktan vazgeçemediğiniz için insanlara da hak veriyorsunuz utanmadan...
bu sefer bunu kendinize yük etmiyorsunuz, tek fark bu. hatta yükünüzü de bırakıyorsunuz bir köşeye, gecenin karanlığında yalnız başınıza bir gezintiye çıkıyorsunuz.
bilmem kaç bilinmeyenli denklemlerdeki her bir bilinmeyenin cevabını bulmak için ilk adımı atıyorsunuz böylece...
belki de sonsuzluğa doğru^^