karanlığa doğru koşandır elinde umutlarla. o umutları kendinin sanar ve sorgulamaz. yüzündeki mutluluk çevresindekilere huzur verir. karanlığa ulaştığında. bakar ki karanlığın içinde hep tanıdığı annesine benzer suratlar vardır. onları her çekişinde başka biri çıkar. tanıdık biri gelene kadar yoklar. bu bekleyiş onu yaşlandırır. o kişiyi bulduğunda ne yapacağını bilemez. bu kararsızlıkla mücadele verirken o bekler. en sonunda dayanamaz ve gider. gittiğinde çocuğun umutlarını da alır götürür. yaşlanan çocuk karanlığa döner ve o tarafa geçer. annesinin onu bulmasını bekler. annesinin umutlarını çalmak için.