bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Mutlak sessizlik istiyorum kimi zaman. Büyük, önemli koşuşturmaları olan bir insan değilim, sanırım hiçbir zaman da yakalayamadım bunu çevremde sosyal kabul gören kimselere bakar onları örnek almak isterdim fakat ne kadar zorlasam da kendimi, görev kabul ettiğim uğraşlar önemsiz gelirdi sürekli bütün olarak tüm insanlığı hayal ederdim ve yaptığım şey ne ise bu denli Küçük bir amaç uğruna uğraşmak basit gelirdi hevesim kaçardı hemen. Sanıyorum lise yıllarında kazandım bu hasta düşünceyi sabah akşam kosmos belgeseli izleyip deepmind kafalarında evrene şekil verebilecek işler yapan büyük adamları dinlemekten kendi küçük dairemin duvarlarını kırdım öyle tahrip ettim ki koskoca bir boşluğun içinde buldum kendimi, ah hele michio kaku'nun olanaksızın fiziği kitabı... Öyle beyin kavuran fikirler vardı gaza gelip fizik çalışırdım saatlerce sonra manyetik enerji üzerine birşeyler karalardım... Sonra izlediğim bilim kurgu filmlerindeki sen özel birisin dünyayı değiştirebilirsin kurtarabilirsin
mastürbasyonlarıyla sevişirdim kafamda. Bu saçmalıklardan neyseki sıyrılmayı başardım bir süre sonra, kendime haksızlık ettiğimi düşündüm, özel birisi değildim kimse değildi sadece doğru zaman doğru yer ve doğru kişi vardı güç orantısız dağıtılmıştı ve bunu kullananlar başarı kazanmıştı artık kendimi büyük sorumluluklar altında ezmek zorunda değildim, özgür hissettim bir an içinde olsa kısa bir aydınlanma... sonra başkaları tarafından çizilmiş bir kutunun içinde uyandım ve tuzluk olmayı istedim o an.