esim yaza erteledigimiz dugun icin saatlerce, gunlerce ugrasip masa ortuleri dikiyor. gercek su ki, inanilmaz cirkinler. ama o kadar emek veriyor ki ona soylemeye yuregim yok. garibim ugrasip duruyor... oyle ki, kulak arkasi burun kiviran ablama bile savundum ki 38 yillik ablam, normalde her yalanimi yakalayan kadin cidden begendimi dusunuyor. Bir yandan gercek fikrimi soyleyip onun kalbini kirmaya yuregim yok, cunku begenmedim dersem sifirdan baslayacak. diger taraftan ona yalan soylemek hic hosuma gitmiyor. aman neyse yazdim, cikti benden.
