zürih'te bulunan, geçmişinde oldukça hareketli günlere şahit olmuş park.
park 15. yüzyıla kadar otlak olarak kullanılmış, ardından atış alanı işlevi görmüş. ardından park içinde çeşitli düzenlemeler ve eklentiler inşa edildi. yapılan binaların parktan alan çalması sebebiyle halkın parka olan ilgisi azaldı. park biraz daha ıssız ve sessiz günler geçirmeye başladı.
bu sessizlik 1980'lerin ortasına kadar devam etti. ve yine bu sessizliğin çekiciliğine kapılanlar sayesinde park bir süre sonra "needle park" olarak anılmaya başlayacaktı.
80'lerde başlayan disco ve underground kültürünün getirisi olarak neredeyse tüm avrupa'da gençler arasında uyuşturucunun popülaritesi artmaya başlamıştı. özellikle eroin bağımlılığı inanılmaz seviyelere çıktı. tüm avrupa devletleri gibi isviçre de uyuşturucuyla yenilgisi bol bir savaş veriyordu. fakat bir süre sonra tutuklamaların, cezalandırmanın ve zor kullanmanın bir işe yaramadığını fark eden yönetim, park içinde uyuşturucu satışını ve kullanımını denetlememe yolunu seçti. hatta hiv riski sebebiyle bağımlılara temiz iğneler dağıtıldı. bu süreç, belli bir alanda ve gözlem altında yapılacağı fikriyle doğmuştu. fakat işler bekledikleri gibi gitmedi.
parkın namının duyulması üzerine avrupa'nın farklı ülkelerinden birçok uyuşturucu satıcısı ve kullanıcısı akın akın parka gelmeye başladılar. parkın konumu da merkez tren istasyonuna çok yakındı ve bir çekim merkezi haline geldi. tahminlere göre günde uyuşturucu bağlantılı 3000 kişinin parka geldiği görüldü. gönüllü sağlık çalışanları parkta gün içinde onlarca aşırı doz müdahalesi yapmak zorunda kalmışlardı.
ve iş çığrından çıkmıştı. parkın her yeri kullanılmış iğneler, dışkılar, çöpler ve kendi kusmuğunda baygın halde yatan uyuşturucu bağımlıları tarafından dolup taşmıştı. verilen kararın tam aksine durum kontrolden çıkmış, bağımlı sayısı ve suç artmış, işin en kötü yanıysa hiv ve hepatit gibi uyuşturucuya bağlı hastalıkların görülme sıklığı çok yükselmişti.
sonunda yeni bir kararla 1992 yılında polis parka büyük bir baskın düzenler. baskın oldukça uzun sürer çünkü direnenlerin yanında baygın şekilde herhangi bir yerde sızmış yüzlerce insan da vardır. herkes çıkarıldıktan sonra park büyük demir bir kapıyla kitlendi.
fakat parkı kapatmanın kolay bir çözüm olmayacağını anlamak 3 yıldan kısa zaman sürdü. bağımlılar terk edilmiş istasyon binası ve ara sokaklara dağılmışlar, uyuşturucu kullanımına devam ediyorlardı. semt sakinleri de bu duruma çok tepkiliydiler.
sonunda isviçre kökten bir çözüm arayışına girdi. bu arayış kapsamlı bir uyuşturucuyla mücadele programına evrildi. devlet, tüm bağımlılara eroin kadar zararlı olmayan farklı uyuşturucuları belli dozlarda ücretsiz vermeye başladı. uzun süreli bağımlılara eroin bile reçete edildi. uzun bir süreç olsa da sonunda uyuşturucu kullanımı inanılmaz miktarda azaldı. uyuşturucu satıcıları devletin ücretsiz/reçeteli dağıtımı nedeniyle ülkeyi terk ettiler, kullanıcılar ise azalan dozlarla verilen ücretsiz uyuşturucu ilaçlar sayesinde büyük ölçüde bağımlılıktan kurtuldular.
bu girişim birçok ülkenin uyuşturucu savaş programları için iyi bir örnek oluşturdu. parkta uyuşturucu kullanımının serbest bırakıldığı dönem binlerce kişinin hayatına mal olmuş ve sonu düşünülmeyen deneysel bir kararın nerelere varabileceğini tüm dünyaya göstermiştir.
park günümüzde su sporlarının yapıldığı ve halkın ziyaretine açık müzesiyle yeniden kalabalıkları ağırlamakta.