bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
cuma günü sabah işe giderken telefon geldi. arayan hemşireydi. biyopsi alınmaması için onkoloji'de bulunan örnekleri getirebilir misiniz? diyordu. onkolojiye gittim. annemin kimliği olmadan örnekleri veremeyeceklerini söyleyince hemen ardından şehir hastanesine gittim. kimliğini almak için hastaneye girmeme izin vermişlerdi. avlunun sessizliği distopik bir sahneydi. asansöre binebilmem için orada çalışan bir görevlinin kartına ihtiyacım vardı. biraz bekledim. en nihayetinde bir doktor geldi ve asansöre bindim. 5. katta indim. inanılmaz bir sessizlik vardı. koridordan geçip odaların olduğu camlı bölüme geldiğimde odadan odaya koşturan beyaz tulum giymiş hemşireleri görünce içimdeki sıkıntı patladı. dağıldı. camlı kapının önünde mıhlanıp kaldım. kimliği alabilmem için katiyen yanına gitmeme izin vermediler. bir hemşire benim yerime gidip kimliği getirdi. annemin odası nerede? dediğimde koridorun ucunu göstermişti. tekrar onkolojiye gidip patoloji örneklerini alıp geri döndüm hastaneye. ikinci kez içeri girebilmiştim. camlı bölüme geldiğimde odasının kapısı açık ve önünde dikiliyordu annem. el sallıyordu. uzağı göremediğim için yüzünü seçemedim. tam da o an gözlerimin görmesini o kadar çok istemiştim ki. ama gülümsediğine emindim. ayağa kalktığını görebilmiştim. içimde patlayan sıkıntı bir an rahatladı. sonra hemşire annemin koluna girip odasına götürdüğünde tekrar el salladım. kapı kapandı.
işe gittim. geç bir vakit olmasına rağmen müdür anlayışla karşılamıştı. biraz olsun rahatlamıştım. ne olur ne olmaz diyerek kendime güvenemediğim için sardığım tütünü içemedim. sürekli yanımda gezdirsem de bir türlü elim varmıyor. kullandığım covid ilaçları nedeniyle ters tepki yaratmasından korktuğum için sürekli geçiştiriyordum. kapı önünde sallanan bir eli görmenin rahatlığını kutsamalıydım. Bunun üzerine içilen sigara en keyiflisi olurdu. içmedim.
bundan aylar önce aldığım arabayı satışa çıkarmaya karar verdim. karavan yapmak için yüksek tavanlı kapalı kasa eski bir kamyonet almıştım. kasanın antipasını yapıp ön kısmını tamamen sıfırdan yenileyip her şeyi hazır etmiştim. malzemeler de tamdır. ancak araya sürekli aksilikler girdiğinden bir türlü elim vardı. karavanı tamamlamak için yıllık izne ayrıldığımda annemin yanı başından ayrılamamıştım. sonrası ise hastane maceraları başladı. sanayide bütün eksikleri giderildi her şeyi yapıldı. aracı satabilirsem banka borçlarımı tamamen kapatıp kalan kısmı da annemin masraflarına gidecek. hâl böyle olursa yeni yılda biraz olsun beni rahatlatabilir.
ilanı verebilmek için sahibinden ilan açtım. düşük bir fiyatla. ancak ilan bir türlü yayımlanmadı. tekrar tekrar yenileyerek ilanı yükledim her seferinde. sonunda ne oldu bilmiyorum ama üyeliğimi sonlandırdılar. başka bir e-posta ile üye olmak istediğimde telefon numaramdan dolayı bir türlü kabul olmadı. o da öylece kaldı. aracı satabilmem için sahibinden dışında başka hangi mecralarda ilan vermeliyim?
artık işlerimin başına dönmeliyim.