bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
dün bana ilham veren bir fotoğraf gördüm. bana ilham veren birinin fotoğrafı demek daha doğru olur aslında. sonra aklıma umut geldi. yani yıl bitiyor. en çok umut üzerine konuşulması gereken zaman dilimindeyiz ama kimsenin aklına umut gelmiyor. herkes umutsuz, herkes sıkışıp kalmış. kimin de maddi kimin de manevi problemler... tüm dünya için aslında zor geçen bu yılın ardından ben neredeyim, ne yapıyorum diye sordum kendime. tabii umutsuzluğum suratımda patladı. sonra dedim ki kalk bir ışık yak. ağlaşma. sonra markete gidip yılbaşı ağacı satın almaya karar verdim. iş çıkışı markete gidip ağacı aldım. tabii irili ufaklı onlarca da süs ve ışıklandırma malzemesi de aldım.
hayatımda ilk defa yılbaşı ağacı süsledim. oğlum minnettar kelimesini ilk kez kullandı. 'anne sana mittenarım, bu benim en güzel günüm' dedi. oğlumla ağacı süslerken sanki taktığımız her süs bir dilekmiş gibi hissettirdi.
bir ufak ağaç, neden mutlu ediyor peki? sadece ışık mı renk mi nedir? bence güzel şeyler yaşama ihtimali mutlu ediyor. bu, 31 aralık ya da 1 ocak meselesi de değil. bir eşik belirleyip o eşiğin ilerisinin güzel olacağına dair umut duymak meselesi.
daha umutlu günlere, yarınlara uyanırız umarım.