üniversitede bir kız vardı, 7-8 ay boyunca peşinden koşmuştum. bir gece whatsapp'ta profil fotosuna bakıp iç geçirirken yorgunluğun da etkisiyle gözüm kapandı bir nevi uykuya daldım allah'ın işi işte tam o sırada görüntülü arama tuşuna farkında olmadan basmışım, arama sesi olan "diiit" sesini duymamın ardından nöbette uyurken komutandan şamarı yemiş asker gibi irkildim, hemen aramayı sonlandırdım onunla o zamana kadar değil whatsapp yüzyüze bile konuşamamıştım. ne yapacağımı bilemiyordum belki bana aradığım için mesaj atacaktı belki de atmayacaktı direk engeli basacaktı, ben böyle düşünürken "ne oldu fransiz yüzümü mü görmek istedin?" diye mesaj attı. heyecanlandığım an eli ayağı zangır zangır titreyen ben özürler dileyerek durumu anlatmaya çalışıyorum. "sorun değil", "olur böyle şeyler" gibi cümlelerle beni biraz da olsun rahatlatıyordu, ta ki o soruyu sorana kadar. "fransiz sen hala benden hoşlanıyor musun?" bu sorunun ardından nutku tutulan ben "işte bu kadar", "o da beni seviyor abi", "kesin kabul edecek" deyip "evet, yani unutamadım" dedim o ise: "ama ben senden hala hoşlanmıyorum fransiz, seni sevmeyen birini sevip ne yapacaksın? boşver" dedi. ben o sözlerin etkisiyle teşekkür edip bu konuşmanın aramızda kalmasını rica ettim, o günden sonra dış dünyayla ilişkim resmen koptu, değil dışarı çıkmak pc'de online oyunlara bile girmiyordum hafta içi:ev-okul, hafa sonu:iş-okul şeklinde hayatım devam ediyordu. ancak o kız bana yakınlaşmaya çalışıyordu her seferinde halimi hatrımı soruyordu, bir cuma akşamı müziği açıp efkar dağıtırken beni aradığını gördüm o an kalbim küt küt atmaya başladı, telefonu açtım. "fransiz sınavımı internetten yapar mısın?" dedi, bu benim için büyük bir olaydı heyecanlı bir şekilde kabul ettim ve yaptım(meğersem o sınav arkadaşının sınavıymış) gel zaman git zaman bir gün okulun bahçesindeki bankta oturup sigara içerken onu sevgilisiyle dolaşırken gördüm bana nispet yaparmışçasına "nasılsın fransiz?", diyip hava atıyordu, ben kesinlikle ciddiyetimi bozmadan sigaramdan bir fırt çekerek "iyidir senden" diyordum. aradan zaman geçti bir şekilde mezun oldum, ama bir türlü aklımdan çıkmıyordu sürekli sosyal medya profillerine bakıyordum, belki numarasını hala kullanıyordur diye numarasını kontrol ediyordum ama ona kesinlikle ulaşamıyordum. geçtiğimiz aylar da facebook hesabının aktif olduğunu gördüm cesaretimi toplayıp ona son bir veda mesajı yazmayı istedim 1 ay boyunca bunu düşündüm dün gece bütün cesaretimi toplayıp 1 sayfa dolusu mesaj yazdım amacım onu kesinlike rahatsız etmek değildi, mesajı gönderdim gece olduğu için belki mesajımı göremez diye düşündüm ama neyseki gördü, yazdığı cevap şuydu:
"fransiz ben nişanlıyım, bir daha yazmazsan sevinirim."
bunu duyduktan sonra uzunca bir süre mesaja baktım, belki tekrar mesaj atar düşüncesi içerisindeydim ama yaptığı tek şey beni engellemek oldu, kendince haklı sebepleri vardı. saygı göstermekten başka çarem yoktu. facebook hesabımı dondurup onun hatırası için telefonumda sakladığım müzik, fotoğraf vs. hepsini sildikten sonra kafamı yastığa gömdüm artık onu aklımdan tamamen yok etme vaktinin gelip geçtiğini hisettim.