herkesin üç aşağı beş yukarı aynı olmasından, aynı yüzlerden, aynı tenlerden, jelatinini kazıdığım her "bul karayı al parayı" kartının altından hep aynı sonucun çıkmasından, hayatı daha doğarken elime verilmiş bir senaryo gibi oynamaktan, aynı sonlardan, farklı başlangıç, ama yine aynı sonlardan sıkıldım.
meyyal olduğumuz zevklerin aynılığından sıkıldım.
ilgimi çeken hiç bir şey, heyecanlandıran hiç bir durumun olmamasından, tek düze, basit, sığ organizmalar olmaktan, eni konu her işin aynı yere çıkması, zahmetle tırmandığın her yokuşun aynı düzlüğe varması, zamanın hep 24 saate bölünmüş olmasından çok sıkıldım.
tanım: anlatacak bir sürü şey olmasına rağmen, ağzımı açamayacak kadar olmak