Şu dönemde en zor olan eylemlerden birisi olsa gerek.
Modern hayat poker oyunu gibi, kozlarını saklaman gereken survival bir dünya. Bunca saçmalık, sırf birilerine yaranacak ya da iyi görünecek diye ortaya çıkan sjw akımları, meriçlik, politik doğruculuk, pozitif ayrımcılık, tersine ırkçılık gibi şeyler neden var sanırsınız.
Sosyal medya var zaten artık, kimsenin kendi olmadığı, yarattığı bir persona. Herkes çok mutlu, herkes çok zengin, herkes çok güzel, herkes çok zeki, herkes çok entelektüel...
Hayatta herkes maskeler takıyor ve kendin olmanın zorluğu burdan başlıyor evet. Çünkü önce kendin sence nesin onu bilmen ve anlaman gerekiyor. Bu da ömür alan bir şey, sürekli değişiyoruz çünkü.
Ama bir de insanların anladıkları var, istediğin kadar kötü biri ol kendini pazarladığın, lanse ettiğin kadar varsın. İğrenç bir insan ol ama dışarıda sevgi kelebeği ol, sen o oluyorsun. Ancak iyi insan okuması yapabilenler ya da yakınında bulunup maskeni çıkarttığın ana şahitlik edenler biliyor senin gerçek doğanı.
Bir de tahammül meselesi var, modern hayat bizi bir işten diğerine koşuşturan, durağanlığa asla izin vermeyen bir yapıya getirdi. İnsanlar en ufak şeye bile tahammülsüzler, dinlemekten acizler, okumaktan, izlemekten. Artık bütün pazarlama araçları olabilecek en kısa sürede en fazla etkiyi bırakmak üzerine kurulu. Çıkan iş o fragmanda gösterilenin fazlası değil mesela ama öyle bir sunuluyor ki neler çıkacak diye meraklanıp aldıktan sonra fos çıktığını anlıyorsun. Zaten onlar için önemli olan işçilik değil satmak.
Şimdi böyle bir zihin yapısında insanların çoğu ne kadar kabul etmek istemese de kendi gibiler haricindekilere uzak, yabancı ve düşman. Kimisi ırkçı ya da aşırı milliyetçi, kimisi muhafazakar, kimisi aşırı serbest, kimisi portakal sever, kimisi yengeç yer ve sen eğer kendini, gerçek kendini açığa çıkarırsan, dobra olursan birçok kriter yüzünden otomatik eleniyorsun.
Modern hayatta ise olabildiğince ileriye yatırım, çevreyi geniş tutmak var. Eğer sen gerçek seni ortaya çıkarırsan bu kitle küçülür. O yüzden ya dobra olup sonuçlarına katlanacaksın ya da kendini saklayıp kat kat maskeyle ya da o anki hal ve duruma göre maske takıp yaşayacaksın, ortaya konuşacaksın, etliye sütlüye karışmayacaksın, duyarsız ve tepkisiz olacaksın.
Bu iki yol dışında bir yola müsaade vermiyor şu anki hayat. Sıkıntı burdan doğuyor işte. Ben erkekler arasında hayatta kalmak, eş bulabilmek için maskülen davranmak zorunda kalıyorum mesela. Yahut karşıdaki güvenli alanından hiç dışarı çıkmamış, yumuşak tipler alınacak diye dilimi sadeleştirip, kelimelerimi daha dikkatli seçip, üslubumu değiştiriyorum. Karşıdaki egoist ise, onunla iletişime geçebilmek için onu pohpohlamak zorunda kalıyorum.
Maske takıyorum ama mecbur bırakılıyorum, kendim olamıyorum. Daha ailemin yanında kendim olamazken nerdeyse beni hiç tanımayanlar arasında nasıl gerçek beni gösterip hayatta kalacağım peki?
