kendine güvenme, bir işi iyi yapacağına inanma şeklinde tanımlanabilir. şahsen overrated bir kişilik özelliği olduğunu düşünüyorum. her yerde öz güvenli olmanın önemi vurgulanır durur, hep bir imaj yaratmamız beklenir. öyle bir hal aldı ki bu öz güven işi, sanki özünde ne olduğumuz değil, yeteneklerimizi nasıl pazarladığımızdır mesele. (link: ahh gösteri dünyası ahh : la societe du spectacle/#201995) benzer bir saçmalık "üslup çok önemli abi, ne söylediğin değil nasıl söylediğin esas mesele" şeklinde de karşımıza çıkar. düşünür düşünür anlayamam, bir olgunun/gerçeğin ifade ediliş tarzı, o olgunun/gerçeğin kendisinden nasıl daha önemli olabilir? neyse konudan sapmayayım, buraya pin koyuyorum, ayrıca yazacağım.
tek hareketimle kimileri tarafından öz güven sahibi biri olarak tanımlanırken, başkaları tarafından ukala ya da kibirli olarak tanımlanmışlığım çoktur. hatta ve hatta, aynı davranışım/duruşum aynı kişi tarafından, aramın iyi olduğu zamanlarda "müthiş öz güvenli" olarak tanımlanmışken; aram bozulduktan sonra "feci kibirli" olarak tanımlanmıştır. o zaman tanım neydi, tanım insanların size hisleriydi. tanımlar akıldan, mantıktan, objektif değerlendirmelerden kaynak almıyordu. genelde tabi. açıkladığım nedenle, bu sıfatları göz önünde bulundurmak, ama çok da ciddiye almamak en iyisidir; çünkü insanlar daha ziyade duygularıyla karar veren canlılardır ve size karşı duyguları değiştikçe fikir/saf değiştirebilirler, haliyle tanımlamalarınızı da değiştirebilirler. (üslubun, esastan önemli görülmesi de aynı nedenden kaynaklanır; insanlar gerçekleri duymaktan çok pohpohlanmaktan, süslü sözlerden hoşlanırlar. duygular, gerçeklere baskın gelir.)
öte yandan bence bir insanı en iyi tanımlayan şey o kişinin eylemleridir ve eylemler değiştirilemez+bağımsız niteliktedir. icra edilmiş bir eylemi kişinin kendisi bile yok edemez, en fazla telafi edebilir ya da sonraki eylemleriyle etkisini azaltabilir ki aslında bunlar da bağımsız eylemler olduğundan eylemin değiştirilemezlik ve bağımsızlık özellikleri gerçekte etkilenmez. o nedenle sadece eylemlere odaklanmayı hayatta en tatmin edici yol ve kişiyi başkası değil de olduğu kişi yapan gerçek tanımı olarak görüyorum. eylemlerin üçüncü kişilerce nasıl değerlendirileceğiyse bu kişilerin kendi tasarruflarıdır. kendi adıma, bu değerlendirmeleri geri planda bir data olarak tutmayı, dikkate alacağım noktalarda ise değerlendirmede bulunan kişinin eylemleriyle kıyaslayarak önem derecesini tespit etmeyi daha mantıklı ve yararlı buluyorum. işime gücüme odaklandım, bana yakıştırılan sıfatları (olumlu ya da olumsuz) önemsememeye çalışıyorum. elimden geldiğince tabi.