bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
peki ben böyle bir gecede uyuyabilmek için var edilmiş olabilir miyim cidden? zerre kadar önemi olmayan art arda sıralanmış milyonlarca anı yaşamak için yaratılmış olunabilinir mi?
2000 sayfalık kitaplarda bile basit anlar bulamazsınız. tanrıyı bu bile öldürmeye yeter.
tanrıyı öldürmeye ve yalnızlığı kabullenmeye... ölmeseydi de yalnız hissederdin ama, kelin ilacı olsa kafasını sürerdi. tanrıdan daha yalnız olabilir misin? yalnızlığı aşabilmiş değildir tanrı.
yalnızlıktan daha evvel kimse de yoktur zaten... yalnızlık... bir anın sonsuz olduğunu düşünürsek art arda sıralanmış her bir an bile yalnızdır.
zaman daha çaresiz bırakır insanı, hiçbir şekilde provasını etmediğin bir sahnede doğaçlama oynuyorsun, oyuna başlayana kadar herhangi eğitim de almadın. ve bir şey daha... asla tekrar edemezsin, asla başa alamazsın. bir kere gelmiştir, geçmiştir ve sonsuza kadar kilitlenmiştir...
en dayanılmaz olanı var olmaktır. yalnızlığı bazen hissetmezsin, zamanı bazen fark etmezsin ama var olmak nesneni oluşturuyor. sadece nesnenini de değil!
var olmanın ağırlığı altında ezilirsin yine de var olduğunu göstermek için çırpınır durursun. benim bunları yazmam gibi.
ölümse tüm bunların yanında karanlıktan oluşan bir melektir. korkarsın ama ondan başka kim sana bilinmeyini vaat ediyor? geri kalan her şey migrenini azdırır ama o uyaranı azaltır. en tuhafı da o varken sen yoksun, sen varken o... belki de öldüğümüz zaman karanlığa eklenen parçalarızdır.
bir kere tavandan siyah bir sıvı sızmıştı, bunun ölüler olduğunu düşünmüştüm. tavandan evime ölüler sızmıştı ama ben onları hiç duymamıştım.