Antik çağ felsefesinin süregelen felsefe eğilimleri ve öğretilerinden oluşan önemli alegorilerden biridir.
Platonun mağara alegorisine göre bazı insanlar bir mağaraya zincirlenmiş ve kafalarını sağa ve sola çeviremeden karşılarını görmektedirler. Doğuştan beri bu mağarada yaşayan insanlar nesnelerin gölgelerini karşılarında görür ve bunları gerçeklik olarak algılarlar. Bir gün insanlardan birisi zincirlerinden kurtulur, mağarayı terk eder. Mağaranın dışında çıkan insanlar gerçeklikle karşılaşır, ve gölgelerin gerçek olmadığının farkına varır. Kişi, arkadaşlarına bu gerçekliği anlatmak için mağaraya geri döner lakin arkadaşları farklı bir gerçekliğin var olduğuna inanmazlar. Ve bu insanlara gerçekliği anlatabilmek de imkansızdır.
Platon’un düşüncesi bu alegoriye nesneler ve idealardan oluşan dünya şekillenir. İnsan bedensel olarak nesneler dünyasında bulunur.
Günümüz toplumu, bize dayatılanlar mağaranın duvarları ve idealar ile ilişkilendirilebilir.