bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Şizofrenik terennümler
Kollarım su dolu et parçaları gibiydi. Benim değillerdi sanki. Hem topuğumdaki bu sızı niyeydi? Çevirip baktım, yuvarlak bir yanık izi. Ne zaman olmuştu hatırlamıyorum. Neden buradayım hatırlamıyorum. Hem korkum bile yabancı geliyordu artık bana; korkum bir köşede ayak ayak üstüne atmış beni izliyordu merakla. O da anlam verememiş olacak ki kendi varoluş amacını bir kenara bırakıp dikkatini bana vermişti.
Bu yabancı yerin üstüne konakladığı beden nasıl tanıdık olmazdı?
Öfkeme sığındım. Öfkem, çatık kaşlarına rağmen korkan gözlerle bakardı hep. Madem dedim... madem sığınacak kimse yok öfkeme sığınayım. O beni anlıyor.