"işte koltuklar, yataklar, dolaplar. televizyon bile var. kapıdan giriyor hepsi. bir müzik seti, bir fırın. sandalyeler. her şey. evim var! ne güzel! içinde kendimi öldürebileceğim bir evim var. hayat bu işte! sırf kendi evinde ölebilmek için, emekli olana kadar yıllarca çalışanların hissettiklerini anlıyordum. sahibi olduğu bir evde ölmek tek amacıydı, para için çalışan insanın. ne mutluluk! umarım bir gün, anita da bu evde ölür. umarım, evin çalışanları da bu çatı altında ölürler. umarım, sarı ev aile mezarlığımız olur!" kinyas ve kayra-hakan günday