bilim adamları her şeyin teorisi'ne giden yolda şu temel faraziyede bulunmayı tercih etmiş:
"uzay-zaman dokusunun bir parçası olarak kütleçekimi olayı vardır ve gerçektir. bu evrenin temel bir prensibidir."
ancak bu faraziyeden her yola çıkışımızda bir yerlerde tıkanıp kaldık. en büyük problem bu yaklaşımın evrenin fiziki modellerinde sonsuzluklar ve tekillikler gibi fiziki olarak mümkün olmayan çıkmazlar üretmesi.
işte richard feynman gibi fizikçiler bu meseleleri çözebilmek adına bu tekillikleri normalize etme yoluna gitmiş.
halbuki tam tersi doğru olmalı: teorilerimiz evrenin dokusuna uyumlu olacak şekilde güncellenmeli.