1920'lerde kaluza–klein teorisi ile ortaya atılan, bildiğimiz 4 boyutlu uzay-zamana ek olarak, var olması muhtemel başka boyutlar hakkındaki teori.
son derece ince bir tel üzerinde sadece ileri ve geriye, tek boyutta hareket edebilen bir böcek, telin gerçekte kaç boyutlu olduğunu algılayamaz. ancak teli iyice büyütüp genişletirsek, artık böcek telin başka boyutları üzerinde de yürüyebilir. insanlar da görebildikleri (3 uzay) ve hissettikleri ve ölçebildikleri (1 zaman) boyutlar dışında herhangi bir boyut varsa ve bunlar atom altı ölçeklerde bile fark edilmesi zor olacak kadar küçükse, bu boyutları hissedemez ya da göremezler. bu ekstra boyutların -az önce dediğim gibi- oldukça küçük ve "kendi üzerine kıvrılmış" olması gerekir. teori kabaca bu fikre dayalıdır diyebiliriz. ancak sadece 5. boyutla ilgili bir çalışmaydı bu.
daha ileri tarihlerde, bu kez sicim teorisi çalışmalarında kütle çekim kuvveti ve kuantum fiziğini uzlaştırabilmek için toplamda 10 boyutun varlığının gerekli olduğu ortaya çıktı. hiperuzay da dediğimiz bu kavramın varlığını kanıtlamak henüz mümkün olmadı, ama ilerleyen zamanlarda belki o günleri de görürüz ve her şeyin teorisini elde etme yolunda en önemli adıma şahitlik ederiz.